The Fable franchise is one of the biggest titles that came from Lionheart.Fortunately, the 3d installment came to our pcs.The first one was a really great game but the second never came on pc so I can't compare.Let's see if Fable 3 worth the anticipation.
You begin the game being the prince of Albion with your brother being the tyrant king that nobody likes.After eavesdropping,you are forced to make a difficult choice which ultimately leads you out of the castle as a runaway.Together with your trusty servant and your weapon trainer (also your dad's best friend) you must help oppressed people,give promises and raise an army so you can take the throne.
I'll split the story in two parts,part one being what you must do to be a king and part two what happens when you take the throne.The story may sound good but it doesn't have the depth that anyone might expect.You follow your friend to village leaders where you must perform a couple of tasks in order to gain their trust and after that is done,you give them a written promise that you will help them when you become king.At that point the game seems pretty linear,you follow where your friend goes.Of course you can do a few side-quests but the problem is that...they're few!There are a couple of very funny quests that I really laughed but that's all.Nothing to keep you interested besides the main quest and no fun levelling.
Speaking of levelling,the game presents you with the Road to Rule,a plain where,when you kill enough monsters,you gain seals and you can exchange them for abilities.The useful ones are close combat,ranged and magic but you can reach each one of them to level 6 and that's it!No level ups,no points to Strength or Intelligence.Other things you can buy with seals are dye to paint your clothes,expressions to be effectively good or bad,ability to make more money from the mini-games and such.
You can do your battles in close combat,from afar using a gun or using magic.There are not many weapons in the game but each time you use them and if they meet the criteria, they become stronger and more effective against enemies.Some of them let you kill beasts easily,others give you money with each hit and such.The cool thing is that they change when you level up your close combat from the Road to Rule.You can also use magic with the help of a gauntlet.If you choose,you can spent seals and buy a second one to do combined and devastating spells.That part of the game is also cool.
It is really important in the game to make money and you are presented with many ways.You can buy houses and rent them,you can buy shops and collect their profits,you can gamble at the chicken races or you can play the mini-games.There are three of them,blacksmith,pie maker and lute hero.In each game you are presented with mixed numbers from 1 to 3 and you must press each number on the right time.Just like Guitar Hero.You can earn good money playing the games and if you buy the ability,you can make even more gold.Friendly advice,buy shops and level up lute hero early in the game.
Coming to the second part where you become king and things get really interesting.This is the part I enjoy because you are faced with difficult decisions.REALLY difficult decisions.Unfortunately that doesn't last much.Can't say more because I'll spoil the game.After finishing the game you are free to do what you like.Marry,raise a child,do the side-quests you left,buy everything and so on.
Conclusion.Well,I wouldn't call Fable 3 an Rpg.It's more of a game you give to your 6 years old cousin if you want to get him into Rpg games.It's not a big game,I reached the time before the final quest in 3 days and spent a week to raise money(because money are important).I expect from an Rpg to be a big game and Fable 3 isn't.I didn't like the quests(save two or three).They are boring and unimaginative.Way too many go-and-fetch-this or escort quests.There is no sence of achieving something.I want my character to begin as a wimp and become a power monster.This game makes you king,sure,but it takes away all the fun(and the sweat) in becoming one.Each time I watched the characters I thought I was playing Sims.Very similar expressions.There are only a dozen of locations you can visit and that happens with a loading screen.Though the loading is really quick,the feeling of open ended world is not there.All the secondary things you can do (mini-games,marriages eg.)would be ok if the main element,the role playing,was much better.Now it seems pointless to play the game just to do that.
In it's defence,the game has good orchestral music and awesome voice casting (the great John Cleese,Stephen Fry,sir Ben Kingsley and others).
Verdict.Not a nice game.If you must play it then rent it but it's not for experienced Rpg players.You'll find that many things are missing.
6 out of 10
Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011
Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010
Mechanical Psyche
leveling cold machines to independent status
giving birth to artificial intelligence
that distant future is closing fast
like a mirror reflects vanity of man
a new species is being born by metal
factories carry children with iron flesh
in the years to come
mankind's hope should come down to this,
that though nature of man is violent and merciless,
mechanical psyche will be more compassionate.
giving birth to artificial intelligence
that distant future is closing fast
like a mirror reflects vanity of man
a new species is being born by metal
factories carry children with iron flesh
in the years to come
mankind's hope should come down to this,
that though nature of man is violent and merciless,
mechanical psyche will be more compassionate.
Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010
Ελληνικο Hip Hop.Υπαρχει ακομα?
Hip - Hop ακουγα απο τοτε που θυμαμαι.Χωρις να καταλαβαινω τους στιχους (δεν ηξερα αγγλικα τοτε), βρηκα πως με τραβαγε ο Ρυθμος, η Μουσικοτητα, τα σκρατσακια στο δισκο και ο τροπος που τραγουδουσαν οι MCs.
Αρχισα να ακουω Ελληνικο Hip Hop γυρω στο '93 - '94.Ηταν καλοκαιρι, μεσημερακι και καθομουν στο δωματιο μου.Δεν θυμαμαι την μπαντα η τον στα8μο στον οποιο ειχα συντονιστει, τοτε ειμουν μολις 11 χρονων.Περα απο τη μουσικη, οι στιχοι μου εκαναν εντυπωση.Κοινωνικοι και ποιοτικοι, με ομοιοκαταληξια,λες και ακουγα ενα ποιημα με μουσικη.
Επειδη ψαχνω σε βαθος τα πραγματα που μου αρεσουν, αρχισα να γραφω σε κασετες τραγουδια απο ραδιοφωνικες εκπομπες(δεν ειχαμε internet τοτε), να ψαχνω για συνεντευξεις σε περιοδικα και αλλα τετοια.Περνωντας τα χρονια, ανακαλυψα συγκροτηματα οπως τα Ημισκουμπρια, Terror X Crew, Active Member, Βαβυλωνα, FFC, πολυ βασικες μπαντες αλλα τοτε δυσκολα μαθαινες γι' αυτους σε μια πολη οπως τα Γιαννενα που μενω.
Το ωραιο ηταν οτι λογω της περιορισμενης πληροφορησης, ακουγες ενα δισκο για πολυ καιρο, τον ενοιωθες στο πετσι σου και κατεληγες να ξερεις τα περισσοτερα τραγουδια απ'εξω μεχρι να ανακαλυψεις την επομενη μπαντα.Τοτε το να εβρισκες παιδια που να ηξεραν για Ελληνικο Χιπ Χοπ ηταν δυσκολο και οταν συνεβαινε ενοιωθες πως ανηκεις σε μια "κλικα" με ψαγμενα ατομα,πως ξερεις για ενα θεμα περισσοτερα απο τον υπολοιπο κοσμο και αποκτουσες καποια αυτοπεποιθηση (πολυ βασικο για εναν εφηβο η αυτοπεποιθηση).
Οι τραμπες σε κασετες εδιναν κι επαιρναν, θυμαμαι να πληρωνω 6 χιλιαρικα(δραχμες) για να αγορασω εναν δισκο του Mastermind (ενα παληκαρι απο τη Μηλο) επειδη μου το ειχε προτεινει ενας φιλος(Τα διαβαζεις αυτα Θωμα;)Φυσικα το αλμπουμ ηταν μαπα.Επισης ειχα ανακαλυψει τους Deadlock, που στο κομματι τους Αστυνομια Σκεψης ειχαν κανει συνεργασια με μια hardcore μπαντα με το αποτελεσμα να ειναι πολυ γαματο.Ειχα αγορασει μια συλλογη ελληνικου χιπ χοπ με μπαντες οπως Ημισκουμπρια,Απογονοι του Ομηρου,Goin Through(τοτε που γραφαν ωραια κομματια)και ενα ορχηστρικο του DJ S.Χαιρομουν γιατι ειχε διαφημιστει σε μεγαλο καναλι στην τηλεοραση και σκεφτομουν οτι το χιπ χοπ αναγνωριζεται σιγα σιγα οπως του αξιζει.
Στο χιπ χοπ ο στιχος ειναι αυτος που μετραει περισσοτερο.Οπως και στην Αμερικη που η "ποιηση του δρομου" ειχε κοινωνικο στιχο, το ιδιο συνεβαινε και εδω.Κα8ε μπαντα το εκανε με το δικο της στυλ βεβαια.Οι TXC με επιθετικο και ευρηματικο στιχο, τα Ημισκουμπρια χρησιμοποιωντας το χιουμορ (τοτε λεγαμε οτι αν τα μαθηματα του γυμνασιου τα γραφαν σε τραγουδια τα Ημισκουμπρια, ολοι θα ειχαμε 20αρια!)και οι Active Member με την απιστευτα μελαγχολικη και υποτονικη μουσικη τους (που λατρεψα)και την ποιηση που εγραφε ο Μιτακιδης (δεν νομιζω να διαφωνει κανεις στο οτι ο B.D.Foxmoor εγραφε ποιηση και οχι απλα στιχακια).Σκεφτειτε οτι το χιπ χοπ της δεκαετιας του '90 ηταν κατι σαν την Punk μουσικη των '70.
Δυστυχως ομως το ελληνικο χιπ χοπ πεθανε πριν καλα καλα ανθισει σαν ειδος.
Να κανω εδω μια μικρη ιστορικη αναδρομη για να καταλαβουν και οι περισσοτεροι τι συνεβαινε τοτε.
Το '93 εγινε μια ιστορικη συνεργασια στο κομματι Δεν Αντεχω με MCs απο μπαντες οπως ΝΕΒΜΑ, Razastarr, Active Member, Ημισκουμπρια.Αρχισαν να βγαινουν οι πρωτοι δισκοι συνηθως αυτοχρηματοδοτουμενοι και να κινουνται τα πραγματα θετικα.
Το ποτε στραβωσαν ολα και χαλασε η φαση εμεις που βρισκομαστε απ' εξω σαν απλοι ακροατες δεν το καταλαβαμε.Οι περισσοτεροι λεγανε οτι εφταιγε το σταλινικο υφος του Μιτακιδη που δεν δεχοταν γνωμες απο κανενα και εκανε τα πραγματα οπως ηθελε αυτος.Αλλοι λεγανε οτι συνεβησαν σκηνικα και καταστασεις(τα οποια πανω κατω αποτελουν θεμα συζητησης για κουτσομπολες οποτε και δεν θα αναφερθουν εδω)που χαλασαν την ολη φαση.
Η σκηνη χωριστηκε σε δυο στρατοπεδα, την Hip Hop και την Low Bap.Και σαν αντιπαλα στρατοπεδα, ο ενας εκραζε τον αλλο στα τραγουδια,οι μεν πηγαιναν στα live των δε και τα καναν μανταρα και αλλα τετοια ομορφα.
Καπου το '99 νομιζω αρχιζει το ειδος να σαπιζει.Οι Goin Through κανουν συνεργασια με τον Μαζωνακη και γινονται mainstream.Σιγα σιγα ακολουθουν την μοδα που λεει "οτι κανουν οι Αμερικανοι το κανουμε κι εμεις" και το γυρνανε σε R'n'B (δυστυχως οχι rythm and blues).Βγαζουν κομματια που μιλανε για γυναικες, λεφτα και αμαξια και κανουν τρομερη επιτυχια.Οι εταιριες βλεπουν την επιτυχια και αρχιζουν να προωθουν αυτο το ειδος.
Τι εγινε τωρα, οπως το ειδα εγω απ' εξω;Σε ενα ειδος με περιορισμενο σχετικα κοινο,οι κυριαρχες μπαντες μπορει να κραζοταν μεταξυ τους αλλα το κανανε υπο το πρισμα της χιπ χοπ και βγαζανε δισκαρες.Ερχεται τωρα ενα outsider οπως οι Goin Through, κανουν τρομερη επιτυχια, υποστηριζονται απο εταιριες και βγαζουν λεφτα.Πλασαρονται σαν χιπ χοπ και ετσι τους μαθαινει ο πολυς κοσμος.Γιατι αρεσει στον πολυ κοσμο;Μαλλον γιατι ειναι σαν να εχεις σκυλαδικους στιχους με διαφορετικη μουσικη, μουσικη που ταιριαζει σε club και μπορεις να δειξεις τις δυνατοτητες του woofer που εγκατεστησες στο αμαξι σου.Κι εδω στην Ελλαδα σε ολους μας αρεσουν τα σκυλαδικα και να πουλάμε μουρη(σε ολους;Μαλλον οχι).
Οπως και να'χει, το κακο ειχε γινει, πολλες μπαντες φυγανε απο το παραδοσιακο χιπ χοπ και γιναν R'n'B, για δικους τους λογους ο καθενας και φτασαμε στο σημερα που τα πραγματα ειναι οπως τα γνωριζετε.
Το μονο θετικο που επετευχθη ηταν οτι MCs και μπαντες που παλιοτερα σφαζοταν,σημερα κανουν συνεργασιες και συνυπαρχουν στον ιδιο χωρο αρμονικα.Μονο αυτο.
Υπαρχει σημερα ελληνικο χιπ χοπ?Σιγουρα ναι, απλα πρεπει να ψαξεις για να ακουσεις μπαντες που αξιζουν.Μεγαλα ονοματα συνεχιζουν ακομα αν και οχι οσο συχνα θα θελαμε μερικοι.Ο Dj Alx, ειχε βγαλει δισκο που τον εδινε τζαμπα για κατεβασμα στο internet,οι Αρτεμης και Ευθυμης βγαλανε μια δισκαρα "Ο διαλεχτος της αρνησης..."που μεσα λενε πολλες αληθειες,οι Active Member συνεχιζουν ακομα.Υπαρχουν και αλλες μικροτερες μπαντες που υποστηριζουν τη χιπ χοπ σκηνη αλλα δυστυχως δεν εχω εμβαθυνει για να εκφερω ολοκληρωμενη αποψη.
Υπαρχουμε αρκετοι που αγαπαμε αυτο το ειδος και το ζησαμε στο ξεκινημα του, αλλα μεγαλωνουμε και οσο να'ναι δεν μπορουμε να το υποστηριξουμε οπως παλιοτερα.Ας ελπισουμε οτι καποιοι απο τους νεοτερους θα ψαξουν κατω απο την επιφανεια και θα υποστηριξουν τις μπαντες που τους αξιζει πραγματικα.
Πριν 2 χρονια μπηκα στρατο(λιγο αργοπορημενα) και συναντησα ενα παληκαρι που ακουγε χιπ χοπ.Ενα μεσημερι μου εδωσε το mp3 του και μου εβαλε να ακουσω μια μπαντα που λεγοταν Cunninlynguists.Ειχε αυτο που ανεφερα στην αρχη της αναρτησης.Μελωδια,Ρυθμο και σοβαρο Στιχο.Ενοιωσα εκπληξη γιατι πιστευα οτι δεν υπαρχουν πια τετοιες μπαντες.Καταλαβα οτι στην Αμερικη ακομα υπαρχουν συγκροτηματα που αξιζουν,απλα θελει ψαξιμο.Το ιδιο συμβαινει και εδω.
Θα κλεισω τουτη εδω την αναρτηση με τους στιχους απο το κομματι "Μηνυμα" των Αρτεμη και Ευθυμη:
"Hip Hoppers που πατε
που τ'ακουμπατε
ποσο πεινατε
και ποσο στ'αληθεια μετρατε
ποιους ακολουθατε
και πισω απο ποιους περπατατε
καπελο,κουκουλα και παρωπιδες φορατε"
Αρχισα να ακουω Ελληνικο Hip Hop γυρω στο '93 - '94.Ηταν καλοκαιρι, μεσημερακι και καθομουν στο δωματιο μου.Δεν θυμαμαι την μπαντα η τον στα8μο στον οποιο ειχα συντονιστει, τοτε ειμουν μολις 11 χρονων.Περα απο τη μουσικη, οι στιχοι μου εκαναν εντυπωση.Κοινωνικοι και ποιοτικοι, με ομοιοκαταληξια,λες και ακουγα ενα ποιημα με μουσικη.
Επειδη ψαχνω σε βαθος τα πραγματα που μου αρεσουν, αρχισα να γραφω σε κασετες τραγουδια απο ραδιοφωνικες εκπομπες(δεν ειχαμε internet τοτε), να ψαχνω για συνεντευξεις σε περιοδικα και αλλα τετοια.Περνωντας τα χρονια, ανακαλυψα συγκροτηματα οπως τα Ημισκουμπρια, Terror X Crew, Active Member, Βαβυλωνα, FFC, πολυ βασικες μπαντες αλλα τοτε δυσκολα μαθαινες γι' αυτους σε μια πολη οπως τα Γιαννενα που μενω.
Το ωραιο ηταν οτι λογω της περιορισμενης πληροφορησης, ακουγες ενα δισκο για πολυ καιρο, τον ενοιωθες στο πετσι σου και κατεληγες να ξερεις τα περισσοτερα τραγουδια απ'εξω μεχρι να ανακαλυψεις την επομενη μπαντα.Τοτε το να εβρισκες παιδια που να ηξεραν για Ελληνικο Χιπ Χοπ ηταν δυσκολο και οταν συνεβαινε ενοιωθες πως ανηκεις σε μια "κλικα" με ψαγμενα ατομα,πως ξερεις για ενα θεμα περισσοτερα απο τον υπολοιπο κοσμο και αποκτουσες καποια αυτοπεποιθηση (πολυ βασικο για εναν εφηβο η αυτοπεποιθηση).
Οι τραμπες σε κασετες εδιναν κι επαιρναν, θυμαμαι να πληρωνω 6 χιλιαρικα(δραχμες) για να αγορασω εναν δισκο του Mastermind (ενα παληκαρι απο τη Μηλο) επειδη μου το ειχε προτεινει ενας φιλος(Τα διαβαζεις αυτα Θωμα;)Φυσικα το αλμπουμ ηταν μαπα.Επισης ειχα ανακαλυψει τους Deadlock, που στο κομματι τους Αστυνομια Σκεψης ειχαν κανει συνεργασια με μια hardcore μπαντα με το αποτελεσμα να ειναι πολυ γαματο.Ειχα αγορασει μια συλλογη ελληνικου χιπ χοπ με μπαντες οπως Ημισκουμπρια,Απογονοι του Ομηρου,Goin Through(τοτε που γραφαν ωραια κομματια)και ενα ορχηστρικο του DJ S.Χαιρομουν γιατι ειχε διαφημιστει σε μεγαλο καναλι στην τηλεοραση και σκεφτομουν οτι το χιπ χοπ αναγνωριζεται σιγα σιγα οπως του αξιζει.
Στο χιπ χοπ ο στιχος ειναι αυτος που μετραει περισσοτερο.Οπως και στην Αμερικη που η "ποιηση του δρομου" ειχε κοινωνικο στιχο, το ιδιο συνεβαινε και εδω.Κα8ε μπαντα το εκανε με το δικο της στυλ βεβαια.Οι TXC με επιθετικο και ευρηματικο στιχο, τα Ημισκουμπρια χρησιμοποιωντας το χιουμορ (τοτε λεγαμε οτι αν τα μαθηματα του γυμνασιου τα γραφαν σε τραγουδια τα Ημισκουμπρια, ολοι θα ειχαμε 20αρια!)και οι Active Member με την απιστευτα μελαγχολικη και υποτονικη μουσικη τους (που λατρεψα)και την ποιηση που εγραφε ο Μιτακιδης (δεν νομιζω να διαφωνει κανεις στο οτι ο B.D.Foxmoor εγραφε ποιηση και οχι απλα στιχακια).Σκεφτειτε οτι το χιπ χοπ της δεκαετιας του '90 ηταν κατι σαν την Punk μουσικη των '70.
Δυστυχως ομως το ελληνικο χιπ χοπ πεθανε πριν καλα καλα ανθισει σαν ειδος.
Να κανω εδω μια μικρη ιστορικη αναδρομη για να καταλαβουν και οι περισσοτεροι τι συνεβαινε τοτε.
Το '93 εγινε μια ιστορικη συνεργασια στο κομματι Δεν Αντεχω με MCs απο μπαντες οπως ΝΕΒΜΑ, Razastarr, Active Member, Ημισκουμπρια.Αρχισαν να βγαινουν οι πρωτοι δισκοι συνηθως αυτοχρηματοδοτουμενοι και να κινουνται τα πραγματα θετικα.
Το ποτε στραβωσαν ολα και χαλασε η φαση εμεις που βρισκομαστε απ' εξω σαν απλοι ακροατες δεν το καταλαβαμε.Οι περισσοτεροι λεγανε οτι εφταιγε το σταλινικο υφος του Μιτακιδη που δεν δεχοταν γνωμες απο κανενα και εκανε τα πραγματα οπως ηθελε αυτος.Αλλοι λεγανε οτι συνεβησαν σκηνικα και καταστασεις(τα οποια πανω κατω αποτελουν θεμα συζητησης για κουτσομπολες οποτε και δεν θα αναφερθουν εδω)που χαλασαν την ολη φαση.
Η σκηνη χωριστηκε σε δυο στρατοπεδα, την Hip Hop και την Low Bap.Και σαν αντιπαλα στρατοπεδα, ο ενας εκραζε τον αλλο στα τραγουδια,οι μεν πηγαιναν στα live των δε και τα καναν μανταρα και αλλα τετοια ομορφα.
Καπου το '99 νομιζω αρχιζει το ειδος να σαπιζει.Οι Goin Through κανουν συνεργασια με τον Μαζωνακη και γινονται mainstream.Σιγα σιγα ακολουθουν την μοδα που λεει "οτι κανουν οι Αμερικανοι το κανουμε κι εμεις" και το γυρνανε σε R'n'B (δυστυχως οχι rythm and blues).Βγαζουν κομματια που μιλανε για γυναικες, λεφτα και αμαξια και κανουν τρομερη επιτυχια.Οι εταιριες βλεπουν την επιτυχια και αρχιζουν να προωθουν αυτο το ειδος.
Τι εγινε τωρα, οπως το ειδα εγω απ' εξω;Σε ενα ειδος με περιορισμενο σχετικα κοινο,οι κυριαρχες μπαντες μπορει να κραζοταν μεταξυ τους αλλα το κανανε υπο το πρισμα της χιπ χοπ και βγαζανε δισκαρες.Ερχεται τωρα ενα outsider οπως οι Goin Through, κανουν τρομερη επιτυχια, υποστηριζονται απο εταιριες και βγαζουν λεφτα.Πλασαρονται σαν χιπ χοπ και ετσι τους μαθαινει ο πολυς κοσμος.Γιατι αρεσει στον πολυ κοσμο;Μαλλον γιατι ειναι σαν να εχεις σκυλαδικους στιχους με διαφορετικη μουσικη, μουσικη που ταιριαζει σε club και μπορεις να δειξεις τις δυνατοτητες του woofer που εγκατεστησες στο αμαξι σου.Κι εδω στην Ελλαδα σε ολους μας αρεσουν τα σκυλαδικα και να πουλάμε μουρη(σε ολους;Μαλλον οχι).
Οπως και να'χει, το κακο ειχε γινει, πολλες μπαντες φυγανε απο το παραδοσιακο χιπ χοπ και γιναν R'n'B, για δικους τους λογους ο καθενας και φτασαμε στο σημερα που τα πραγματα ειναι οπως τα γνωριζετε.
Το μονο θετικο που επετευχθη ηταν οτι MCs και μπαντες που παλιοτερα σφαζοταν,σημερα κανουν συνεργασιες και συνυπαρχουν στον ιδιο χωρο αρμονικα.Μονο αυτο.
Υπαρχει σημερα ελληνικο χιπ χοπ?Σιγουρα ναι, απλα πρεπει να ψαξεις για να ακουσεις μπαντες που αξιζουν.Μεγαλα ονοματα συνεχιζουν ακομα αν και οχι οσο συχνα θα θελαμε μερικοι.Ο Dj Alx, ειχε βγαλει δισκο που τον εδινε τζαμπα για κατεβασμα στο internet,οι Αρτεμης και Ευθυμης βγαλανε μια δισκαρα "Ο διαλεχτος της αρνησης..."που μεσα λενε πολλες αληθειες,οι Active Member συνεχιζουν ακομα.Υπαρχουν και αλλες μικροτερες μπαντες που υποστηριζουν τη χιπ χοπ σκηνη αλλα δυστυχως δεν εχω εμβαθυνει για να εκφερω ολοκληρωμενη αποψη.
Υπαρχουμε αρκετοι που αγαπαμε αυτο το ειδος και το ζησαμε στο ξεκινημα του, αλλα μεγαλωνουμε και οσο να'ναι δεν μπορουμε να το υποστηριξουμε οπως παλιοτερα.Ας ελπισουμε οτι καποιοι απο τους νεοτερους θα ψαξουν κατω απο την επιφανεια και θα υποστηριξουν τις μπαντες που τους αξιζει πραγματικα.
Πριν 2 χρονια μπηκα στρατο(λιγο αργοπορημενα) και συναντησα ενα παληκαρι που ακουγε χιπ χοπ.Ενα μεσημερι μου εδωσε το mp3 του και μου εβαλε να ακουσω μια μπαντα που λεγοταν Cunninlynguists.Ειχε αυτο που ανεφερα στην αρχη της αναρτησης.Μελωδια,Ρυθμο και σοβαρο Στιχο.Ενοιωσα εκπληξη γιατι πιστευα οτι δεν υπαρχουν πια τετοιες μπαντες.Καταλαβα οτι στην Αμερικη ακομα υπαρχουν συγκροτηματα που αξιζουν,απλα θελει ψαξιμο.Το ιδιο συμβαινει και εδω.
Θα κλεισω τουτη εδω την αναρτηση με τους στιχους απο το κομματι "Μηνυμα" των Αρτεμη και Ευθυμη:
"Hip Hoppers που πατε
που τ'ακουμπατε
ποσο πεινατε
και ποσο στ'αληθεια μετρατε
ποιους ακολουθατε
και πισω απο ποιους περπατατε
καπελο,κουκουλα και παρωπιδες φορατε"
Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010
The things I dream
(Blame H.P.Lovecraft for this one...)
I stood on a part of ground floating above the endless void and took a look below.
My legs started shaking and a taste of gastric acid climbed in my throat.
I had to keep reminding myself that i am awake and though i could see clearly,
I blinked many times praying this vision would dissapear.
I noticed a roar that i couldnt define and dropped on my knees to listen.
It was so clear what was happening though accepting it was like accepting i was mad.
I must have been because when i saw the center of the abbyss,the endless nothing
i thought it was moving.And it was moving so fast.The roar i heard was the endless void moving in circles,more powerfull than the universe itself,powerfull enough that in the absence of sound,
it could be heard
Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010
Sherlock Holmes η ταινία
Έχω διαβάσει τα βιβλία και λάτρεψα την ανάλυσή του όταν έβρισκε τη λύση στις υποθέσεις του. Όταν εμαθα για την ταινία ανησύχησα λίγο γιατί μιλάμε για Hollywood και όταν είδα το τρέιλερ τρόμαξα. Φαινόταν οτι θα ήταν μια περιπέτεια σαν όλες τις άλλες,που χρησιμοποιεί το όνομα για να τραβήξει κόσμο και κατά τα άλλα δεν έχει καμία σχέση με το σύμπαν το οποίο καταπιάνεται(τον κόσμο στον οποίο ζει ο Σέρλοκ στην προκειμένη). Τελικά η ταινία τα ΣΠΆΕΙ!Ναι, έχει πολύ ξύλο και ως είθισται αγγίζει τα όρια της υπερβολής.Ναι,η συμπεριφορά των χαρακτήρων δεν θυμίζει αυτή που τους έδωσε ο σερ Ντοϋλ. Αλλά, αυτά τα οποία με έκαναν εμένα να την αγαπήσω και να περιμένω την συνέχεια ήταν τα εξής:
Η ποιότητα των βασικών πρωταγωνιστών (κυρίως του Jude Law) δίνουν τον βρετανικό αέρα που χρειάζεται η ταινία και φαίνονται να ταιριάζουν σαν δίδυμο πολύ καλά.Σαν να είναι κολληταρια που φαγαν ψωμί κι αλάτι μαζί.
Το στορυ ειναι αρκετα ενδιαφερον,σε κανει να προσεχεις,κατι που πολλες ταινιες σημερα δεν το καταφερνουν.Επιασα τον εαυτο μου να θελω να τελειωσει το ξυλο για να δω τι γινεται παρακατω(και μ'αρεσει το ξυλο στις ταινιες,πολυ ομως).
Η φωτογραφια της ταινιας εχει αυτο το γκριζωπο,το "αρχιζει η βιομηχανικη εποχη στην αγγλια και ειμαστε ολοι μεσα στα καρβουνα"στυλ.Αυτα τα καταραμενα Fx χρησιμοποιουνται αρκετα και χαλανε λιγο την ατμοσφαιρα αλλα γενικα ειναι πολυ ομορφο το σκηνικο(decadent ομορφο).
Ο Guy Richie σαν σκηνοθετης αξιζει σεβασμο.Γιατι απλα εχει κανει το Δυο Καπνισμενες Κανες και την Αρπαχτη.Καπου αργοτερα το ψιλοεχασε αλλα επεστρεψε δυναμικα.Δεν φαινεται βεβαια τοσο το στυλ του στο Σερλοκ Χολμς αλλα αυτο που ειναι να κανει το κανει σωστα.
Η μουσικη δεν εχει ολες αυτες τις βλακειες του στυλ παιζουμε με τιγκα παραμορφωση στις κιθαρες για να δειξουμε ποσο δυνατη ταινια εχουμε.Εδω παιδια μου εχει Irish Gigs,Ιρλανδικη παραδοσιακη μουσικουλα για καβγαδες στην παμπ.Η χρηση του συγκεκριμενου ειδους και δινει δυναμικη στην ταινια αλλα το βασικο ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ με την εποχη!The rocky road to Dublin των Dubliners απλα κομματαρα...
Για να κλεισω τουτη εδω την αναρτηση,να δωσω καποιες συμβουλες.
Αν εχετε διαβασει τα βιβλια,για να δειτε την ταινια πρεπει να το κανετε χωρις προκαταληψεις.Μην περιμενετε να δειτε αυτο που θελετε εσεις να υπαρχει στην ταινια.Αφηστε τους δημιουργους να σας εκπληξουν.Η ταινια ΣΙΓΟΥΡΑ αξιζει και ειναι πολυ ωραια προσπαθεια,σε κανει να θες κι αλλο.
Πιστευω πως ο σερ Αρθουρ Κοναν Ντοϋλ στην αρχη θα στριφογυριζε στον ταφο του αλλα στο τελος της ταινιας θα γουσταρε τρελα!
Δευτέρα 11 Μαΐου 2009
Στατιστικες θητειας
Βαθμος:Δνεας (ΠΖ)
Ειδικοτητα:ΤΦ
Υπηρετησα:625 ΤΠ Περαμα Ιωαννινων
297 ΜΚΤΕ Χιος
643 ΤΠ Καρδαμυλα Χιου
583 ΤΠ(προκ) Κονιτσα Ιωαννινων
Κρατησεις:0
Σεξ(στερησεις εξοδου):0
Φυλακες:0
Εκανα:Σκουπα και φαρασι,συντηρηση σκαφων απο Bmp-1,επιλοχιας,μουσικος στην μπαντα του ταγματος,αρχιφυλακας σε φυλακιο
Εμαθα:Να στρωνω το κρεβατι με τον πιο ηλιθιο τροπο που υπαρχει,να τρωω σε τσιγκινα μεγαλυτερα σε ηλικια απο εμενα,να μην κοιμαμαι πανω απο 4 ωρες,να δουλευω το μυαλο μου ωστε να βρισκω τον καλυτερο τροπο για φιδιασμα,να μην περιμενω τιποτα απο κανενα,να μην προβαλλω τις γνωσεις μου σε ανωτερους,οτι ολα μπορουν να αλλαξουν στη διαδρομη απο το 1ο γραφειο μεχρι την πυλη,να ευχαριστω το Θεο που δημιουργησε τα φλασακια και τα internet cafe για να κατεβαζω δισκους και να ξεχνιεμαι,να καθαριζω το οπλο με μωρομαντηλο γιατι κανει καλυτερη δουλεια απο το λαδι,να αναπτυσσω την 6η αισθηση μου χρησιμοποιωντας το Ζεν προσπαθωντας να φανταστω τον στοχο μπροστα μου και ενω το κρανος εχει πεσει στα ματια μου,να συνηθιζω τις λιγοστες ωρες υπνου με τον αλλο διπλα μου να ροχαλιζει σαν τρακτερ,οτι εαν εκτελεσω πυρ και κινηση σε πραγματικες συνθηκες μαχης μετραω δευτερολεπτα ζωης,οτι ολοι ενδιαφερονται για την παπατζα και οχι για την ουσια.
Κλεινοντας:Η στρατιωτικη θητεια ειναι η μεγαλυτερη κοροιδια και το μεγαλυτερο χασιμο χρονου που υπαρχει.Μεσα σε 2 μηνες εχεις μαθει τα παντα και μετα απλα εισαι υπηρετης(φανταρος=υπηρετης).Το ελληνικο ταμπεραμεντο του παρτακια,του ανθρωπου που ολα τα κανει στη ζουλα και προσπαθει να σου τη φερει,που δεν δειχνει κανενα επαγγελματισμο για τη δουλεια του μεσα στο στρατο θεριευουν.Και μαλιστα επικροτουνται απο τους ανωτερους εαν αυτο βοηθαει τη δουλεια τους.Το βυσμα παιζει τον μεγαλυτερο ρολο καθως αν το εχεις δεν σε πειραζει κανενας,γιατι απλα φοβουνται.Καταλληλη ηλικια για το στρατο δεν υπαρχει.Εαν πας μικρος το μυαλο σου θα γεμισει απο ολες αυτες τις αηδιες που σου επιβαλλουν και θα περασουν στο χαρακτηρα σου.Αν πας μεγαλος θα σου γυρισουν τα μυαλα με ολα αυτα που θα δεις(καθ'οτι ωριμα σκεπτομενο ον μπορεις να αναλυσεις καλυτερα τις καταστασεις) και δεν θα την πολυπαλευεις απο τον παραλογισμο.
Μερικα πραγματα σε σωζουν και σου δινουν καποια ελπιδα.Οτι μεσα στα εκατονταδες στελεχη,ο ενας θα ειναι απιστευτο ατομο,οτι γνωριζεις πολυ ενδιαφεροντα ατομα και καποιες φιλιες θα κρατησουν για παντα,οτι θα αγαπησεις το σπιτι σου περισσοτερο απο ποτε.
Αφιερωμενο σε οσους πηγαν,απολυονται η προκειται να πανε καποια στιγμη στρατο.
Αφιερωσεων συνεχεια:Σε ολους τους καραβαναδες τα κομματια Παιδια στα Οπλα καιΔιακοπες στο Χακι των Panx Romana
"Δοξα Τω Θεω Εδω Εχουμε Ειρηνη"
Τελος το κομματι του Γιοβαν Τσαους-Πεντε μαγκες στον Περαια αφιερωμενο στον Νωντα που το παιξαμε ζωντανα στην Λεσχη Αξιωματικων και ηταν η μοναδικη στιγμη που καραγουσταρα του κερατα!
"Εσυ νομιζες πως ειχες
τιποτα κορτακηδες
ουτε πιτσιρικια εχεις
ουτε και πρεζακηδες..."
ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ!
Ειδικοτητα:ΤΦ
Υπηρετησα:625 ΤΠ Περαμα Ιωαννινων
297 ΜΚΤΕ Χιος
643 ΤΠ Καρδαμυλα Χιου
583 ΤΠ(προκ) Κονιτσα Ιωαννινων
Κρατησεις:0
Σεξ(στερησεις εξοδου):0
Φυλακες:0
Εκανα:Σκουπα και φαρασι,συντηρηση σκαφων απο Bmp-1,επιλοχιας,μουσικος στην μπαντα του ταγματος,αρχιφυλακας σε φυλακιο
Εμαθα:Να στρωνω το κρεβατι με τον πιο ηλιθιο τροπο που υπαρχει,να τρωω σε τσιγκινα μεγαλυτερα σε ηλικια απο εμενα,να μην κοιμαμαι πανω απο 4 ωρες,να δουλευω το μυαλο μου ωστε να βρισκω τον καλυτερο τροπο για φιδιασμα,να μην περιμενω τιποτα απο κανενα,να μην προβαλλω τις γνωσεις μου σε ανωτερους,οτι ολα μπορουν να αλλαξουν στη διαδρομη απο το 1ο γραφειο μεχρι την πυλη,να ευχαριστω το Θεο που δημιουργησε τα φλασακια και τα internet cafe για να κατεβαζω δισκους και να ξεχνιεμαι,να καθαριζω το οπλο με μωρομαντηλο γιατι κανει καλυτερη δουλεια απο το λαδι,να αναπτυσσω την 6η αισθηση μου χρησιμοποιωντας το Ζεν προσπαθωντας να φανταστω τον στοχο μπροστα μου και ενω το κρανος εχει πεσει στα ματια μου,να συνηθιζω τις λιγοστες ωρες υπνου με τον αλλο διπλα μου να ροχαλιζει σαν τρακτερ,οτι εαν εκτελεσω πυρ και κινηση σε πραγματικες συνθηκες μαχης μετραω δευτερολεπτα ζωης,οτι ολοι ενδιαφερονται για την παπατζα και οχι για την ουσια.
Κλεινοντας:Η στρατιωτικη θητεια ειναι η μεγαλυτερη κοροιδια και το μεγαλυτερο χασιμο χρονου που υπαρχει.Μεσα σε 2 μηνες εχεις μαθει τα παντα και μετα απλα εισαι υπηρετης(φανταρος=υπηρετης).Το ελληνικο ταμπεραμεντο του παρτακια,του ανθρωπου που ολα τα κανει στη ζουλα και προσπαθει να σου τη φερει,που δεν δειχνει κανενα επαγγελματισμο για τη δουλεια του μεσα στο στρατο θεριευουν.Και μαλιστα επικροτουνται απο τους ανωτερους εαν αυτο βοηθαει τη δουλεια τους.Το βυσμα παιζει τον μεγαλυτερο ρολο καθως αν το εχεις δεν σε πειραζει κανενας,γιατι απλα φοβουνται.Καταλληλη ηλικια για το στρατο δεν υπαρχει.Εαν πας μικρος το μυαλο σου θα γεμισει απο ολες αυτες τις αηδιες που σου επιβαλλουν και θα περασουν στο χαρακτηρα σου.Αν πας μεγαλος θα σου γυρισουν τα μυαλα με ολα αυτα που θα δεις(καθ'οτι ωριμα σκεπτομενο ον μπορεις να αναλυσεις καλυτερα τις καταστασεις) και δεν θα την πολυπαλευεις απο τον παραλογισμο.
Μερικα πραγματα σε σωζουν και σου δινουν καποια ελπιδα.Οτι μεσα στα εκατονταδες στελεχη,ο ενας θα ειναι απιστευτο ατομο,οτι γνωριζεις πολυ ενδιαφεροντα ατομα και καποιες φιλιες θα κρατησουν για παντα,οτι θα αγαπησεις το σπιτι σου περισσοτερο απο ποτε.
Αφιερωμενο σε οσους πηγαν,απολυονται η προκειται να πανε καποια στιγμη στρατο.
Αφιερωσεων συνεχεια:Σε ολους τους καραβαναδες τα κομματια Παιδια στα Οπλα καιΔιακοπες στο Χακι των Panx Romana
"Δοξα Τω Θεω Εδω Εχουμε Ειρηνη"
Τελος το κομματι του Γιοβαν Τσαους-Πεντε μαγκες στον Περαια αφιερωμενο στον Νωντα που το παιξαμε ζωντανα στην Λεσχη Αξιωματικων και ηταν η μοναδικη στιγμη που καραγουσταρα του κερατα!
"Εσυ νομιζες πως ειχες
τιποτα κορτακηδες
ουτε πιτσιρικια εχεις
ουτε και πρεζακηδες..."
ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ!
Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008
Μπομπ Στορυ πρωτο μερος ενα διηγημα που γραφω(και θα γραφω για πολυ καιρο ακομα)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
Υπάρχουν βραδιές που το σκοτάδι καλύπτει κάθε κομμάτι της πόλης, νύχτες που ακόμα και το φεγγάρι αδυνατεί να φωτίσει, και το μόνο που σε οδηγεί είναι το ένστικτο και μόνο. Έτσι ήταν και εκείνο το βράδυ του Νοέμβρη, που παίρνει μέρος αυτή η γαμημένη ιστορία. Ένας Νοέμβρης που είχε κάνει αισθητή την παρουσία του, ίσως και παραπάνω απ’ ό,τι άντεχαν οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Ο βόρειος τσουχτερός άνεμος ένωνε τις δυνάμεις του με το ψιλοβρόχι, ένας επικίνδυνος συνδυασμός για πολλούς, και κάπου-κάπου έδιναν τη σκυτάλη σε κάποιες νιφάδες χιονιού που προμήνυαν τα γιορτινά Χριστούγεννα.
Χαμένος κάτω από την καμπαρτίνα του ο Μπόμπ βάδιζε σε ένα μοναχικό δρομάκι με κατεύθυνση το γραφείο του. «Ελπίζω να μην κόπηκε πάλι το ρεύμα» σκέφτηκε από μέσα του. Κρατώντας το σιντί με το Μάνατζερ στο ένα χέρι, και ένα μπουκάλι λεμονάδα στο άλλο έσπρωξε βιαστικά την εξώπορτα και ανέβηκε τα σκαλιά. Ο Μπόμπ κοντοστάθηκε για λίγο έξω από την πόρτα του γραφείου του ψάχνοντας τις τσέπες του παντελονιού του για τα κλειδιά που θα του ξεκλείδωναν μία νύχτα απόλαυσης με το αγαπημένο του παιχνίδι για διασκέδαση και το αγαπημένο του ποτό για σύντροφο. Αντί για αυτά βρήκε τα κλειδιά της πόρτας όπου και την άνοιξε και μπήκε μέσα.
Μέσα στην καρδιά του χειμώνα η μόνη σου έγνοια είναι το πώς θα αποφύγεις το κρύο και πως θα μείνεις όσο περισσότερο γίνεται μέσα στο σπίτι, ζεστός και άνετος, παρακολουθώντας την αγαπημένη σου εκπομπή στην tv ή διαβάζοντας ένα καλό βιβλίο μπροστά από το τζάκι.
Κάποιοι μαλάκες παίζουν Μάνατζερ.
Η πόλη είχε υποδεχτεί τις ακτίνες της ανατολής αλλά στο μικρό δωματιάκι που αποτελούσε το γραφείο του Μπόμπ το μόνο φως που έλουζε τους τοίχους ήταν από την οθόνη του υπολογιστή. Ο ίδιος, σκυμμένη φιγούρα πάνω από το ποντίκι, έψαχνε για παίχτες που δεν είχαν συμβόλαιο για να τους κάνει μεταγραφή στην ομάδα του. Ένα τρίξιμο ακούστηκε στις σκάλες φανερώνοντας ότι κάποιος ανέβαινε με γοργό αλλά ανάλαφρο περπάτημα. Ο Μπόμπ δεν κατάλαβε Χριστό. Δύο ήρεμοι χτύποι στην πόρτα τον επανέφεραν στην πραγματικότητα.
«Πέρνα γαμώ το ξεσταύρι μου!»
αποκρίθηκε με την ευγένεια που τον διέκρινε. Η πόρτα άνοιξε σιγά-σιγά και πίσω της παρουσιάστηκε μία θηλυκή ύπαρξη. Ψηλή, με μακρύ ξανθό μαλλί, πράσινα αισθησιακά μάτια και ντυμένη με δερμάτινη μπότα ως το γόνατο, κοντή κόκκινη φούστα και μία γούνα φορεμένη στην πλάτη.
«Το μπουρδέλο είναι στην δίπλα πολυκατοικία» αποφάνθηκε εκείνος πριν καλά-καλά η κοπέλα να πει λέξη.
«Ψάχνω για έναν ντετέκτιβ» αποκρίθηκε εκείνη χωρίς ίχνος έκπληξης. «Εσείς είστε ο Μπόμπ;»
«Το όνομα μου είναι Μπόμπ…Τζέημς Μπόμπ»είπε με ύφος Άραβα μεγιστάνα που κατέχει τις μισές πετρελαιοπηγές και αλλάζει τις τιμές των βαρελιών όποτε έχει ανεμοθύελλα στην έρημο.
«Το όνομά σας είναι Τζέημς;» είπε η τύπισσα γεμάτη απορία
«Όχι, το όνομά μου είναι Μπόμπ»
«Δηλαδή σας λένε Μπόμπ Τζέημς, σωστά;»
«Ναι, ναι, έτσι με λένε, Μπόμπ Τζέημς»
«Θα ήθελα να μιλήσουμε κύριε Μπόμπ…»
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Το κρύο και η βροχή του Νοέμβρη μαστίγωναν τα σπίτια αριστερά και δεξιά από τους δρόμους, κάνοντας τα να δείχνουν αβοήθητα στην οργή του χειμώνα. Το ίδιο όμως δεν συνέβαινε και στη βίλα του Ντέιβιντ Φίλθιρίτς.
Η βίλα βρισκόταν στα περίχωρα της περιοχής του Γούντγουορτς, στην οποία διαδραματίζεται η γαμημένη αυτή ιστορία, στην κορυφή ενός λόφου από τον οποίο φαινόταν ολόκληρη η πόλη από τη μια μεριά και η θάλασσα από την άλλη. Στον ιδιοκτήτη της ανήκαν τράπεζες, καταστήματα, σχεδόν η μισή πόλη. Ο ίδιος ήταν μυστήρια φυσιογνωμία, δεν τον έβλεπαν συχνά και δεν δεχόταν επισκέψεις από κανέναν.
Το τζάκι σιγόκαιγε ζεσταίνοντας ολόκληρο το σαλόνι. Ο κος Φιλθιρίτς διάβαζε το βιβλίο του. Δύο χτύποι ακούστηκαν στην μεγάλη διπλόφιλη πόρτα.
«Πέρασε μέσα» απάντησε με παγερή σοβαρότητα, μην αφήνοντας τα μάτια του από το βιβλίο. Ανοίγοντας την πόρτα, ένας λεπτός και ψηλός άνθρωπος μεγάλης ηλικίας εμφανίστηκε, κατευθύνθηκε στον κύριο του και είπε με σιγανή φωνή «Ο κύριος που περιμένατε έχει φτάσει και περιμένει, να τον αφήσω να περάσει;»
«Φέρε τον μέσα Γουίλφρεντ, και μη μας ενοχλήσει κανείς, κατάλαβες;»
Με ένα νεύμα κατανόησης ο Γουίλφρεντ γύρισε και βγήκε από την πόρτα.
Έπειτα από λίγο στο δωμάτιο μπήκε μια παράξενη ανθρώπινη ύπαρξη, ένας άντρας μάλλον ψηλός, που το ύψος του δεν μπορούσες να το μαντέψεις εύκολα λόγω του ότι καμπούριαζε, πολύ λεπτός και το πρόσωπο του σου έφερνε στο μυαλό κάτι από θαλασσινά. Φορούσε μια μαύρη καμπαρτίνα, μακριά ως τον αστράγαλο, που στην άκρη της ήταν λασπωμένη λόγω βροχής και στο κεφάλι του φορούσε καπέλο, σκιάζοντας έτσι το άσχημο πρόσωπο του.
"Πεσ 'μου τι έμαθες."
"Η γκομενα που ψάχνεις πήγε σε έναν ντέτεκτιβ για προστασία.¨Εβαλα κάποιον να μου σφυρίξει πότε θα την κάνει απο κεί."
"Εϊχε μαζί της την τσάντα;"
"Οχι."Η συζήτηση διακόπηκε απότομα απο τον ήχο κλήσης ενός κινητού.
Νευρικός ο απεχθής καλεσμένος έβγαλε τη συσκευή απο την τσέπη της καμπαρτίνας του και απάντησε.
"Τι τρέχει;..Ναι..."γυρνώντας προς τον πάμπλουτο συνομιλητή του είπε "Η γκόμενα φέυγει με τον ντέτεκτιβ."
"Πές να τους ακολουθήσουν διακριτικά."
"Μην τους χάσεις απο τα μάτια σου."μίλησε προστακτικά και έκλεισε απότομα το κινητό.
"Έπραξες καλά..." είπε ο κύριος Φιλθιρίτς "...η αμοιβή σου." πέταξε προς το τσιρακι του ενα πακο με χαρτονομισματα "Μάθε που πάνε."Και με ενα νευμα τον εδιωξε απο το σαλονι.
ΤΣΑΠΤΕΡ ΘΡΙ
Η κοπελα απο τη στιγμη που μπηκε αρχισε να περιεργαζεται το γραφειο με τη ματια της.
"Συμπαθητικο το γραφειο σου,αν και θα του ταιριαζε λιγο περισσοτερο χρωμα."ειπε εκεινη με την αισθησιακη της φωνη.
"Το χρωμα ειναι για τους μπογιατζηδες..."ειπε εκεινος αδιαφορα"...κι εξ'αλλου μου αρεσει το γκρι,γιατι να το αλλαξω;"
"Πιστευω οτι μια γυναικεια υπαρξη θα εκανε θαυματα εδω μεσα.Και δεν εννοω μονο στο χωρο."Τα ματια της καρφωθηκαν στα δικα του.
"Το μονο θαυμα που μπορει να κανει μια γυναικα ειναι να αλλαξει μια λαμπα χωρις να καλεσει την πυροσβεστικη."Της απαντησε και ρουφηξε μια γουλια απο την λεμοναδα του.
"Δεν ειναι ολες οι γυναικες ιδιες."
"Ουτε ολες οι χεστρες ειναι ιδιες,αλλα υπαρχουν μονο για ενα λογο."
¨Καταλαβαινω..."ειπε εκεινη με καποια ελαφρα απογοητευση ζωγραφισμενη στο προσωπο της"...ας μπουμε στο θεμα μας κυριε Τζεημς..."
"Μπομπ!"
"Εε...Μπομπ..."
Η κοπελα μπορουσε ανετα να σε ξεγελασει,το μυαλο της δεν ειχε καμια σχεση με την εμφανιση της.Το εξωτερικο της εδειχνε χαζογκομενα που βγαινει με της φιλες της και η πιο εξυπνη συζητηση που εχει κανει ειναι για το πως θα συνδιασει την τσαντα της με τα γοβακια της.Το εσωτερικο της ομως ηταν κατι το αξιοπεριεργο.Η κοπελα ηταν ξυραφι!Οχι μονο ειχε εναν καθηλωτικο αισθησιασμο,αλλα ηξερε πολυ καλα πως να τον χρησιμοποιει για να πετυχει αυτο που ηθελε.Πραγμα σπανιο για ξανθια και αδιανοητο για γυναικα!Βεβαια μπροστα της ειχε τον Μπομπ...
"Επειδη η ωρα περναει και η περιοδος μεταγραφων στο μανατζερ τελειωνει,πες μου γρηγορα τι θες για να σε ξεφορτωθω μια ωρα αρχιτερα."
"Η περιπτωση μου ειναι σιγουρα πιο σημαντικη απο ενα απλο βιντεοπαιχνιδι κυριε Μπομπ!"
Ο Μπομπ κοιταξε την κοπελα με ενα παγερο βλεμα.Σηκωθηκε αργα παραμεριζοντας την καρεκλα του και την πλησιασε.
"Τι ειπες για το μανατζερ;"Εσκυψε απειλητικα προς το μερος της.
"Ειπα οτι ειναι ενα απλο βιντεοπαιχνιδι..."
"Απλο;Απλο;!Το μανατζερ δεν ειναι απλο!Ξερεις ποσες μερες μου πηρε για να συγκρινω τα στατιστικα των παιχτων της ομαδας μου;Να αγορασω προπονητες;Να εγκαταστησω το παιχνιδι;Οταν ο Θεος τελειωσε τη Δημιουργια,η προοδος εγκαταστασης ηταν στο 27%!"
"Δεν ειχατε κλεισει τα βοηθητικα προγραμματα του υπολογιστη σας;"
"Φυσικα!"
"Ε, τοτε φταιει η μνημη.Χρειαζεστε μια 512 για να γλυτωσετε τα κολληματα."
"Και που να τα βρω τα λεφτα;Απο τον κωλο μου βγαινουν σκατα και οχι ευρω!"
"Αν δεχθειτε να με βοηθησετε τα χρηματα θα σας φτανουν να σκουπισετε και τον πισινο σας."Τον κοιταξε πονηρα.Εκεινος εμεινε για λιγο σκεφτικος."Μμμμ...πολυ ενδιαφερον...μου τελειωνει και το κωλοχαρτο..."ειπε απο μεσα του.
"ΟΚ!Ειμα μεσα!"
"Μα δεν ακουσατε ακομα τι σας θελω..."ειπε εκεινη με εκπληξη για την προθυμια του.
"Δεν εχουμε ωρα για κουβεντες.Απο τη στιγμη που ειπες τη μαγικη λεξη,ολα τα αλλα ειναι λεπτομερειες."
"Μα πως θα κινηθειτε εαν δεν ξερετε περι τινος προκειται;η απορια της μεγαλωνε.
"Θα μου τα πεις στο δρομο."
Γυρισε γρηγορα στον υπολογιστη του, εκανε ενα quicksave και τον εκλεισε.Επειτα απλωσε το χερι του στην καμπαρτινα και την φορεσε.
"Ερχεσαι;"τη ρωτησε.
"Μα που παμε;ειπε εκεινη.Το προσωπο της φανερωνε μια απορια που ομοια της δεν ειχε νοιωσει ουτε ο Καισαρας οταν μαχαιρωθηκε απο τον Βρουτο.
"Να παρω μνημη!"απαντησε,και ανοιξε την πορτα.
THE SON OF CHAPTER ONE
Εχετε δει ποτε σκυλι φοβισμενο;Φιδι που ψαχνει τρυπα να κρυφτει;Ανθρωπο που τον εχει πιασει το στομαχι του και ψαχνει για αδεια τουαλετα να ξαλαφρωσει;Ε, καπως ετσι ενοιωθε και ο Φρεντι ο Ασβος οταν βγηκε απο το σαλονι του Φιλθιριτς."Πρεπει να την πουλεψω γρηγορα,"σκεφτηκε"οσο πιο μακρυα απο 'δω τοσο το καλυτερο."Ο Ασβος δεν ηταν και πολυ εξυπνος ανθρωπος,αλλα, μα το Θεω,ηταν μεγαλο τομαρι!Με μανα πουτανα και μεγαλωμενος σε μπουρδελο,δεν ηταν και ανθρωπος με μεγαλες ευαισθησιες.Απο τη στιγμη που αρχισε να αντιλαμβανεται το περιβαλλον του,οσο του το επετρεπε ο δεικτης νοημοσυνης του,αρχισε τις βρωμοδουλειες.Απο τσιλιαδορος και βαπορακι μεχρι νταβατζης και εμπορος κοκας,ειχε χωθει αρκετα βαθια,ειχε τρελες ακρες και γνωριζε τον υποκοσμο σαν την βρωμικη παλαμη του.Ηταν αυτος που ηξερε παρα πολλα και καταλαβαινε πολυ λιγοτερα απο αυτο που εδειχνε,πραγμα που τον κρατησε ζωντανο τοσο καιρο.
Περπατησε βιαστικα το μεγαλο διαδρομο και βγαινοντας απο την εξωπορτα κατευθυνθηκε γρηγορα στο αμαξι του.Πριν προλαβει να ανοιξει την πορτα,το κινητο του χτυπησε.Βιαστικα εψαξε στις τσεπες του και το σηκωσε.
"Ποιος;...α, εσυ εισαι.Τι εγινε;...Παρ'τους απο πισω διαρτιτικα...Μετα;...ελα βρες με στο Λιτλ Χαβαι,ΟΚ;Κουνησου!"
Έκλεισε το κινητο, μπηκε στο αμαξι και εβαλε μπρος. Εμεινε για λιγο σκεφτικος και ανησυχος στη θεση του.
SHAKESPEREAN DDR
Ειχε ηδη ξημερωσει, κοντευε 9 και 30 και ο δρομος ειχε αρχισει να αποκτα τη συνηθισμενη του κινηση. Εργαζομενοι που πηγαιναν στη δουλεια τους, ωριμες κυριες που επιναν τον καφε τους και κοιτουσαν εξεταστικα τους νεαρους φοιτητες που εκαναν κοπανα από το πανεπιστημιο και καθοταν στο απεναντι τραπεζι (οι πρωτες ωρες είναι παντα δυσκολες ειδικα εάν πρεπει να παρακολουθησεις το μαθημα ‘η χρησιμοτητα της οργανικης χημειας σε συνθηκες πολεμου’ και σκυλια καθοταν στην εισοδο του χασαπικου περιμενοντας λαχανιασμενα για ένα λουκανικο.
Το ταξι που μετεφερε τους δυο ηρωες μας εφτανε στον προορισμο του
«Εδώ ειμαστε, είναι 5.80.»
Ο Μπομπ κοιταξε εκπληκτος την κοπελα. Εκεινη τον κοιταξε αδιαφορα. Επειτα γυρισε στον ταξιτζη και του ειπε.
«Μηπως εισαι γκει;»
«Οριστε;»
«Δεν τραυλιζω, ετσι; Ρωταω αν εισαι γκει!»
«Όχι βεβαια, ειμαι παντρεμενος με δυο παιδια!»
«Ε τοτε γιατι θες να μου πιασεις τον κωλο ρε; Γιατι θες να τα κατεβασω και να με πηδηξεις; Εγω δεν εχω βυζια! Η γκομενα διπλα μου εχει!»
Η κοπελα ανοιξε διαπλατα τα ματια και το στομα της και αρχισε να κοκινιζει. Ο ταξιτζης εκπληκτος προσπαθησε να βγαλει νοημα από τον διαλογο…Δεν τα καταφερε…
«Πραγματικα δεν καταλαβαινω τιποτα» ειπε.
«Ταξιτζης δεν εισαι; Φυσικα δεν καταλαβαινεις! Για την ταριφα μιλαω! Λιγο πιο ψηλα να ηταν και θα μιλαγαμε για παγκοσμιο ρεκορ!»
«Εεε…συμπεριλαμβανεται και το δωρο Χριστουγεννων, και…»
«Ποια χριστουγεννα!; Νοεμβρη εχουμε! Μιας και βρεθηκαμε, θες να σου πληρωσω και το εισιτηριο για τις διακοπες του Αυγουστου;»
Η κοπελα εχοντας ξαναβρει τη ψυχραιμια της μπηκε σε αυτό που ο Θεος να το κανει συζητηση.
«Αφηστε κυριε Μπομπ, θα πληρωσω εγω.» Εβγαλε εξι δολαρια και τα εδωσε στον οδηγο. «Τα ρεστα δικα σας .»
Ο Μπομπ βγηκε βιαστικα από το αυτοκινητο πλησιαζοντας τη βιτρινα ενός καταστηματος υπολογιστων.Ένα χαμογελο μωρου παιδιου εμφανιστηκε στο προσωπο του.Πιο σπανιο θεαμα και από την εμφανιση εξωγηινου σε καφετερια.
«Την εχουν!Το ονειρο σιγα σιγα γινεται πραγματικοτητα!καποιος να με τσιμπησει,ονειρευομαι!»μονολογησε ακουμπωντας τα δυο του χερια στη βιτρινα και θαυμαζοντας το αντικειμενο του ποθου του.
Η κοπελα ειχε πλησιασει και παρακολουθουσε τον εξτασιασμενο ηρωα μας. «Τι «κοιταζουμε;» Ρωτησε με καποια αφελεια.
«Είναι η νεα 3πλη DDR1024 KINGDOM μνημη για high end συστηματα ενισχυμενη με ραδιενεργο πλουτωνιο!Αν κατι θα κανει τον υπολογιστη μου να τρεχει σαν Αφρικανος μαραθονοδρομος,αυτό είναι!»Ένα δακρυ αρχισε να κυλα στο μαγουλο του.»
(Εσωτερικο του καταστηματος με αρκετα περιφεριακα,οθονες και towers.Ενας υπαλληλος καθεται στον παγκο και κοιταζει προς την πορτα.Μπαινουν ο Μπομπ και η κοπελα)
ΠΩΛΗΤΗΣ Μερα καλη σου κυρη μου,ποιος καλος ανεμος σε εφερε από δω?
ΜΠΟΜΠ Οι θεοι ευλογησαν τον δρομο μου κσι με οδηγησαν σε μερη που παντα ηθελα να επισκευτω.
ΠΩΛΗΤΗΣ Ευλογημενο τα’ονομα τους!Μα πες μου,τι μπορω να κανω για σενα?
ΜΠΟΜΠ Στη βιτρινα σου κρυβεται μια μνημη σπανιας ποιοτητας και κατασκευης που ακομα και οι προγραμματιστες της ΝΑΣΑ θα ηθελαν να εχουν στα τερματικα τους.Βρισκομαι τωρα μπροστα σου και με ολο το θαρρος ζητω να την κανω δικια μου.
ΠΩΛΗΤΗΣ Κυρη μου,ειμαι σιγουρος πως εχεις καλο σκοπο μα,σαν κι εσενα αλλοι θαρραλεοι προσπαθησαν να αποκτησουν τα καλλη της βρισκοντας μονο την απογοητευση και το μαρασμο.Με ολη μου την καρδια σε εξορκιζω να το ξανασκευτεις.
ΜΠΟΜΠ Τα λογια σου περνανε μα δεν αγγιζουν την καρδια μου γιατι ξερω τι λαχταραει η ψυχη μου και χωρις αυτό δεν ησυχαζει.Μα,στασου!Μου φαινεται πως κατι ακουω!
(Η κοπελα παρακολουθουσε αυτή την σουρεαλιστικη στυχομυθια προσπαθωντας να καταλαβει σε ποια θεατρικη παρασταση βρισκοταν.Τα μερη που συνιστουσαν το σκηνικο ειχαν κατι το γνωριμο μα ένα ηταν το σιγουρο.Αυτό το εργο δεν το’χε ξαναδει)
(Η πορτα ανοιγει και μπαινει ενας Τρελος.)
ΤΡΕΛΟΣ Ένα νομισμα Αγαπη μου,ένα νομισμα για τον τρελουλη σου!
(ο πωλητης δινει ένα χαρτονομισμα στον Τρελο και αυτος περιφερεται τριγυρω επιθεωρωντας τα μηχανηματα)
ΜΠΟΜΠ Φιλος σου;
ΠΩΛΗΤΗΣ Παλιοτερα ηταν πελατης,τοτε που η ανασα του χρονου ηταν πιο ζεστη πανω μας.Ηταν μεγαλος επισκευαστης ποι ομοιο του δεν θα συνανττουσες ουτε στις ακρες του κοσμου.Αλλα οι Μοιρες τον αγγιξαν με την αρρωστεια της τρελας και από τοτε περιφερεται ετσι στους δρομους.
ΜΠΟΜΠ Αυτό που εχει καθοριστει δεν αλλαζει,δυστυχως.Λοιπον;Σχετικα με τη μνημη;
ΠΩΛΗΤΗΣ Θαρρω πως γνωριζεις κυρη μου ότι το κατασκευασμα ετουτο είναι το ονειρο κάθε αντρα με ισχυρο συστημα.Πες μου λοιπον,είναι αξιο το μηχανημα σου να ανταπεξελθει στις απαιτησεις της βασιλισσας των καρτων μνημης;
ΜΠΟΜΠ Ω ναι!Με οση ειλικρινεια εχει απομεινει σ’αυτό το γερικο κουφαρι,σου λεω πως μπορει!
ΠΩΛΗΤΗΣ Πες μου,ποιο εινα το συστημα σου;
ΜΠΟΜΠ Pontium 4 στα 3,4 με 256 silentgorce εφτα χιλιαδες εφτακκοσια καρτα μνημης και 200ρη σκληρο.
ΤΡΕΛΟΣ Δεν θα τρεξει Αγαπη μου!Δεν θα τρεξει!
ΜΠΟΜΠ Τι;
ΤΡΕΛΟΣ Δεν θα τρεξει!Πολύ μικρος επεξεργαστης,πολύ μικρη χωρητικοτηρα!
ΜΠΟΜΠ ΤΙ;
ΠΩΛΗΤΗΣ Είναι αληθεια κυρη μου και κρατα το θυμο σου,αν και είναι φυσικο.Η μνημη αυτή εχει σχεδιαστει για μεγαλα πραγματα.
ΜΠΟΜΠ Μα το συστημα μου είναι τελευταιας τεχνολογιας!
ΤΡΕΛΟΣ Ναι,αν το πηρες πριν τρια χρονια Αγαπη μου!
ΜΠΟΜΠ ΣΚΑΣΕ ΕΣΥ!
ΠΩΛΗΤΗΣ Λυπαμαι κυρη μου αλλα ο Τρελος εχει δικιο.Μονο ενα ατομο σε αυτή τη χωρα καταφερε να την τρεξει και στο τελος εχασε τα λογικα του.
ΜΠΟΜΠ Ποιος;
(Ο πωλητης κοιταξε με ένα υφος παραιτησης τον Μπομπ.Εσκυψε το κεφαλι του και εδειξε τον τρελο)
Η κοπελα που τοση ωρα αδιαφορουσε για το θεμα της συζητησης,επειδη μαλλον ηξερε ότι δεν θα της εβγαινε σε καλο αν συμμετειχε,αρχισε ξαφνικα να δειχνει ενδιαφερον. «Παρακαλω,πες μας τι εγινε.»
Και οι τρεις την κοιταξαν με απορια η οποια σιγα σιγα αρχισε να μετατρεπεται σε οργη,την οργη που νοιωθει ενας αντρας που του εχουν ξεφουσκωσει τα λαστιχα του αυτοκινητου του.
«Καλα,καταλαβα…»Κατεβασε τα ματια και ξεφυσηξε.
ΚΟΠΕΛΑ Πες μας παρακαλω τι εγινε.
Υπάρχουν βραδιές που το σκοτάδι καλύπτει κάθε κομμάτι της πόλης, νύχτες που ακόμα και το φεγγάρι αδυνατεί να φωτίσει, και το μόνο που σε οδηγεί είναι το ένστικτο και μόνο. Έτσι ήταν και εκείνο το βράδυ του Νοέμβρη, που παίρνει μέρος αυτή η γαμημένη ιστορία. Ένας Νοέμβρης που είχε κάνει αισθητή την παρουσία του, ίσως και παραπάνω απ’ ό,τι άντεχαν οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Ο βόρειος τσουχτερός άνεμος ένωνε τις δυνάμεις του με το ψιλοβρόχι, ένας επικίνδυνος συνδυασμός για πολλούς, και κάπου-κάπου έδιναν τη σκυτάλη σε κάποιες νιφάδες χιονιού που προμήνυαν τα γιορτινά Χριστούγεννα.
Χαμένος κάτω από την καμπαρτίνα του ο Μπόμπ βάδιζε σε ένα μοναχικό δρομάκι με κατεύθυνση το γραφείο του. «Ελπίζω να μην κόπηκε πάλι το ρεύμα» σκέφτηκε από μέσα του. Κρατώντας το σιντί με το Μάνατζερ στο ένα χέρι, και ένα μπουκάλι λεμονάδα στο άλλο έσπρωξε βιαστικά την εξώπορτα και ανέβηκε τα σκαλιά. Ο Μπόμπ κοντοστάθηκε για λίγο έξω από την πόρτα του γραφείου του ψάχνοντας τις τσέπες του παντελονιού του για τα κλειδιά που θα του ξεκλείδωναν μία νύχτα απόλαυσης με το αγαπημένο του παιχνίδι για διασκέδαση και το αγαπημένο του ποτό για σύντροφο. Αντί για αυτά βρήκε τα κλειδιά της πόρτας όπου και την άνοιξε και μπήκε μέσα.
Μέσα στην καρδιά του χειμώνα η μόνη σου έγνοια είναι το πώς θα αποφύγεις το κρύο και πως θα μείνεις όσο περισσότερο γίνεται μέσα στο σπίτι, ζεστός και άνετος, παρακολουθώντας την αγαπημένη σου εκπομπή στην tv ή διαβάζοντας ένα καλό βιβλίο μπροστά από το τζάκι.
Κάποιοι μαλάκες παίζουν Μάνατζερ.
Η πόλη είχε υποδεχτεί τις ακτίνες της ανατολής αλλά στο μικρό δωματιάκι που αποτελούσε το γραφείο του Μπόμπ το μόνο φως που έλουζε τους τοίχους ήταν από την οθόνη του υπολογιστή. Ο ίδιος, σκυμμένη φιγούρα πάνω από το ποντίκι, έψαχνε για παίχτες που δεν είχαν συμβόλαιο για να τους κάνει μεταγραφή στην ομάδα του. Ένα τρίξιμο ακούστηκε στις σκάλες φανερώνοντας ότι κάποιος ανέβαινε με γοργό αλλά ανάλαφρο περπάτημα. Ο Μπόμπ δεν κατάλαβε Χριστό. Δύο ήρεμοι χτύποι στην πόρτα τον επανέφεραν στην πραγματικότητα.
«Πέρνα γαμώ το ξεσταύρι μου!»
αποκρίθηκε με την ευγένεια που τον διέκρινε. Η πόρτα άνοιξε σιγά-σιγά και πίσω της παρουσιάστηκε μία θηλυκή ύπαρξη. Ψηλή, με μακρύ ξανθό μαλλί, πράσινα αισθησιακά μάτια και ντυμένη με δερμάτινη μπότα ως το γόνατο, κοντή κόκκινη φούστα και μία γούνα φορεμένη στην πλάτη.
«Το μπουρδέλο είναι στην δίπλα πολυκατοικία» αποφάνθηκε εκείνος πριν καλά-καλά η κοπέλα να πει λέξη.
«Ψάχνω για έναν ντετέκτιβ» αποκρίθηκε εκείνη χωρίς ίχνος έκπληξης. «Εσείς είστε ο Μπόμπ;»
«Το όνομα μου είναι Μπόμπ…Τζέημς Μπόμπ»είπε με ύφος Άραβα μεγιστάνα που κατέχει τις μισές πετρελαιοπηγές και αλλάζει τις τιμές των βαρελιών όποτε έχει ανεμοθύελλα στην έρημο.
«Το όνομά σας είναι Τζέημς;» είπε η τύπισσα γεμάτη απορία
«Όχι, το όνομά μου είναι Μπόμπ»
«Δηλαδή σας λένε Μπόμπ Τζέημς, σωστά;»
«Ναι, ναι, έτσι με λένε, Μπόμπ Τζέημς»
«Θα ήθελα να μιλήσουμε κύριε Μπόμπ…»
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Το κρύο και η βροχή του Νοέμβρη μαστίγωναν τα σπίτια αριστερά και δεξιά από τους δρόμους, κάνοντας τα να δείχνουν αβοήθητα στην οργή του χειμώνα. Το ίδιο όμως δεν συνέβαινε και στη βίλα του Ντέιβιντ Φίλθιρίτς.
Η βίλα βρισκόταν στα περίχωρα της περιοχής του Γούντγουορτς, στην οποία διαδραματίζεται η γαμημένη αυτή ιστορία, στην κορυφή ενός λόφου από τον οποίο φαινόταν ολόκληρη η πόλη από τη μια μεριά και η θάλασσα από την άλλη. Στον ιδιοκτήτη της ανήκαν τράπεζες, καταστήματα, σχεδόν η μισή πόλη. Ο ίδιος ήταν μυστήρια φυσιογνωμία, δεν τον έβλεπαν συχνά και δεν δεχόταν επισκέψεις από κανέναν.
Το τζάκι σιγόκαιγε ζεσταίνοντας ολόκληρο το σαλόνι. Ο κος Φιλθιρίτς διάβαζε το βιβλίο του. Δύο χτύποι ακούστηκαν στην μεγάλη διπλόφιλη πόρτα.
«Πέρασε μέσα» απάντησε με παγερή σοβαρότητα, μην αφήνοντας τα μάτια του από το βιβλίο. Ανοίγοντας την πόρτα, ένας λεπτός και ψηλός άνθρωπος μεγάλης ηλικίας εμφανίστηκε, κατευθύνθηκε στον κύριο του και είπε με σιγανή φωνή «Ο κύριος που περιμένατε έχει φτάσει και περιμένει, να τον αφήσω να περάσει;»
«Φέρε τον μέσα Γουίλφρεντ, και μη μας ενοχλήσει κανείς, κατάλαβες;»
Με ένα νεύμα κατανόησης ο Γουίλφρεντ γύρισε και βγήκε από την πόρτα.
Έπειτα από λίγο στο δωμάτιο μπήκε μια παράξενη ανθρώπινη ύπαρξη, ένας άντρας μάλλον ψηλός, που το ύψος του δεν μπορούσες να το μαντέψεις εύκολα λόγω του ότι καμπούριαζε, πολύ λεπτός και το πρόσωπο του σου έφερνε στο μυαλό κάτι από θαλασσινά. Φορούσε μια μαύρη καμπαρτίνα, μακριά ως τον αστράγαλο, που στην άκρη της ήταν λασπωμένη λόγω βροχής και στο κεφάλι του φορούσε καπέλο, σκιάζοντας έτσι το άσχημο πρόσωπο του.
"Πεσ 'μου τι έμαθες."
"Η γκομενα που ψάχνεις πήγε σε έναν ντέτεκτιβ για προστασία.¨Εβαλα κάποιον να μου σφυρίξει πότε θα την κάνει απο κεί."
"Εϊχε μαζί της την τσάντα;"
"Οχι."Η συζήτηση διακόπηκε απότομα απο τον ήχο κλήσης ενός κινητού.
Νευρικός ο απεχθής καλεσμένος έβγαλε τη συσκευή απο την τσέπη της καμπαρτίνας του και απάντησε.
"Τι τρέχει;..Ναι..."γυρνώντας προς τον πάμπλουτο συνομιλητή του είπε "Η γκόμενα φέυγει με τον ντέτεκτιβ."
"Πές να τους ακολουθήσουν διακριτικά."
"Μην τους χάσεις απο τα μάτια σου."μίλησε προστακτικά και έκλεισε απότομα το κινητό.
"Έπραξες καλά..." είπε ο κύριος Φιλθιρίτς "...η αμοιβή σου." πέταξε προς το τσιρακι του ενα πακο με χαρτονομισματα "Μάθε που πάνε."Και με ενα νευμα τον εδιωξε απο το σαλονι.
ΤΣΑΠΤΕΡ ΘΡΙ
Η κοπελα απο τη στιγμη που μπηκε αρχισε να περιεργαζεται το γραφειο με τη ματια της.
"Συμπαθητικο το γραφειο σου,αν και θα του ταιριαζε λιγο περισσοτερο χρωμα."ειπε εκεινη με την αισθησιακη της φωνη.
"Το χρωμα ειναι για τους μπογιατζηδες..."ειπε εκεινος αδιαφορα"...κι εξ'αλλου μου αρεσει το γκρι,γιατι να το αλλαξω;"
"Πιστευω οτι μια γυναικεια υπαρξη θα εκανε θαυματα εδω μεσα.Και δεν εννοω μονο στο χωρο."Τα ματια της καρφωθηκαν στα δικα του.
"Το μονο θαυμα που μπορει να κανει μια γυναικα ειναι να αλλαξει μια λαμπα χωρις να καλεσει την πυροσβεστικη."Της απαντησε και ρουφηξε μια γουλια απο την λεμοναδα του.
"Δεν ειναι ολες οι γυναικες ιδιες."
"Ουτε ολες οι χεστρες ειναι ιδιες,αλλα υπαρχουν μονο για ενα λογο."
¨Καταλαβαινω..."ειπε εκεινη με καποια ελαφρα απογοητευση ζωγραφισμενη στο προσωπο της"...ας μπουμε στο θεμα μας κυριε Τζεημς..."
"Μπομπ!"
"Εε...Μπομπ..."
Η κοπελα μπορουσε ανετα να σε ξεγελασει,το μυαλο της δεν ειχε καμια σχεση με την εμφανιση της.Το εξωτερικο της εδειχνε χαζογκομενα που βγαινει με της φιλες της και η πιο εξυπνη συζητηση που εχει κανει ειναι για το πως θα συνδιασει την τσαντα της με τα γοβακια της.Το εσωτερικο της ομως ηταν κατι το αξιοπεριεργο.Η κοπελα ηταν ξυραφι!Οχι μονο ειχε εναν καθηλωτικο αισθησιασμο,αλλα ηξερε πολυ καλα πως να τον χρησιμοποιει για να πετυχει αυτο που ηθελε.Πραγμα σπανιο για ξανθια και αδιανοητο για γυναικα!Βεβαια μπροστα της ειχε τον Μπομπ...
"Επειδη η ωρα περναει και η περιοδος μεταγραφων στο μανατζερ τελειωνει,πες μου γρηγορα τι θες για να σε ξεφορτωθω μια ωρα αρχιτερα."
"Η περιπτωση μου ειναι σιγουρα πιο σημαντικη απο ενα απλο βιντεοπαιχνιδι κυριε Μπομπ!"
Ο Μπομπ κοιταξε την κοπελα με ενα παγερο βλεμα.Σηκωθηκε αργα παραμεριζοντας την καρεκλα του και την πλησιασε.
"Τι ειπες για το μανατζερ;"Εσκυψε απειλητικα προς το μερος της.
"Ειπα οτι ειναι ενα απλο βιντεοπαιχνιδι..."
"Απλο;Απλο;!Το μανατζερ δεν ειναι απλο!Ξερεις ποσες μερες μου πηρε για να συγκρινω τα στατιστικα των παιχτων της ομαδας μου;Να αγορασω προπονητες;Να εγκαταστησω το παιχνιδι;Οταν ο Θεος τελειωσε τη Δημιουργια,η προοδος εγκαταστασης ηταν στο 27%!"
"Δεν ειχατε κλεισει τα βοηθητικα προγραμματα του υπολογιστη σας;"
"Φυσικα!"
"Ε, τοτε φταιει η μνημη.Χρειαζεστε μια 512 για να γλυτωσετε τα κολληματα."
"Και που να τα βρω τα λεφτα;Απο τον κωλο μου βγαινουν σκατα και οχι ευρω!"
"Αν δεχθειτε να με βοηθησετε τα χρηματα θα σας φτανουν να σκουπισετε και τον πισινο σας."Τον κοιταξε πονηρα.Εκεινος εμεινε για λιγο σκεφτικος."Μμμμ...πολυ ενδιαφερον...μου τελειωνει και το κωλοχαρτο..."ειπε απο μεσα του.
"ΟΚ!Ειμα μεσα!"
"Μα δεν ακουσατε ακομα τι σας θελω..."ειπε εκεινη με εκπληξη για την προθυμια του.
"Δεν εχουμε ωρα για κουβεντες.Απο τη στιγμη που ειπες τη μαγικη λεξη,ολα τα αλλα ειναι λεπτομερειες."
"Μα πως θα κινηθειτε εαν δεν ξερετε περι τινος προκειται;η απορια της μεγαλωνε.
"Θα μου τα πεις στο δρομο."
Γυρισε γρηγορα στον υπολογιστη του, εκανε ενα quicksave και τον εκλεισε.Επειτα απλωσε το χερι του στην καμπαρτινα και την φορεσε.
"Ερχεσαι;"τη ρωτησε.
"Μα που παμε;ειπε εκεινη.Το προσωπο της φανερωνε μια απορια που ομοια της δεν ειχε νοιωσει ουτε ο Καισαρας οταν μαχαιρωθηκε απο τον Βρουτο.
"Να παρω μνημη!"απαντησε,και ανοιξε την πορτα.
THE SON OF CHAPTER ONE
Εχετε δει ποτε σκυλι φοβισμενο;Φιδι που ψαχνει τρυπα να κρυφτει;Ανθρωπο που τον εχει πιασει το στομαχι του και ψαχνει για αδεια τουαλετα να ξαλαφρωσει;Ε, καπως ετσι ενοιωθε και ο Φρεντι ο Ασβος οταν βγηκε απο το σαλονι του Φιλθιριτς."Πρεπει να την πουλεψω γρηγορα,"σκεφτηκε"οσο πιο μακρυα απο 'δω τοσο το καλυτερο."Ο Ασβος δεν ηταν και πολυ εξυπνος ανθρωπος,αλλα, μα το Θεω,ηταν μεγαλο τομαρι!Με μανα πουτανα και μεγαλωμενος σε μπουρδελο,δεν ηταν και ανθρωπος με μεγαλες ευαισθησιες.Απο τη στιγμη που αρχισε να αντιλαμβανεται το περιβαλλον του,οσο του το επετρεπε ο δεικτης νοημοσυνης του,αρχισε τις βρωμοδουλειες.Απο τσιλιαδορος και βαπορακι μεχρι νταβατζης και εμπορος κοκας,ειχε χωθει αρκετα βαθια,ειχε τρελες ακρες και γνωριζε τον υποκοσμο σαν την βρωμικη παλαμη του.Ηταν αυτος που ηξερε παρα πολλα και καταλαβαινε πολυ λιγοτερα απο αυτο που εδειχνε,πραγμα που τον κρατησε ζωντανο τοσο καιρο.
Περπατησε βιαστικα το μεγαλο διαδρομο και βγαινοντας απο την εξωπορτα κατευθυνθηκε γρηγορα στο αμαξι του.Πριν προλαβει να ανοιξει την πορτα,το κινητο του χτυπησε.Βιαστικα εψαξε στις τσεπες του και το σηκωσε.
"Ποιος;...α, εσυ εισαι.Τι εγινε;...Παρ'τους απο πισω διαρτιτικα...Μετα;...ελα βρες με στο Λιτλ Χαβαι,ΟΚ;Κουνησου!"
Έκλεισε το κινητο, μπηκε στο αμαξι και εβαλε μπρος. Εμεινε για λιγο σκεφτικος και ανησυχος στη θεση του.
SHAKESPEREAN DDR
Ειχε ηδη ξημερωσει, κοντευε 9 και 30 και ο δρομος ειχε αρχισει να αποκτα τη συνηθισμενη του κινηση. Εργαζομενοι που πηγαιναν στη δουλεια τους, ωριμες κυριες που επιναν τον καφε τους και κοιτουσαν εξεταστικα τους νεαρους φοιτητες που εκαναν κοπανα από το πανεπιστημιο και καθοταν στο απεναντι τραπεζι (οι πρωτες ωρες είναι παντα δυσκολες ειδικα εάν πρεπει να παρακολουθησεις το μαθημα ‘η χρησιμοτητα της οργανικης χημειας σε συνθηκες πολεμου’ και σκυλια καθοταν στην εισοδο του χασαπικου περιμενοντας λαχανιασμενα για ένα λουκανικο.
Το ταξι που μετεφερε τους δυο ηρωες μας εφτανε στον προορισμο του
«Εδώ ειμαστε, είναι 5.80.»
Ο Μπομπ κοιταξε εκπληκτος την κοπελα. Εκεινη τον κοιταξε αδιαφορα. Επειτα γυρισε στον ταξιτζη και του ειπε.
«Μηπως εισαι γκει;»
«Οριστε;»
«Δεν τραυλιζω, ετσι; Ρωταω αν εισαι γκει!»
«Όχι βεβαια, ειμαι παντρεμενος με δυο παιδια!»
«Ε τοτε γιατι θες να μου πιασεις τον κωλο ρε; Γιατι θες να τα κατεβασω και να με πηδηξεις; Εγω δεν εχω βυζια! Η γκομενα διπλα μου εχει!»
Η κοπελα ανοιξε διαπλατα τα ματια και το στομα της και αρχισε να κοκινιζει. Ο ταξιτζης εκπληκτος προσπαθησε να βγαλει νοημα από τον διαλογο…Δεν τα καταφερε…
«Πραγματικα δεν καταλαβαινω τιποτα» ειπε.
«Ταξιτζης δεν εισαι; Φυσικα δεν καταλαβαινεις! Για την ταριφα μιλαω! Λιγο πιο ψηλα να ηταν και θα μιλαγαμε για παγκοσμιο ρεκορ!»
«Εεε…συμπεριλαμβανεται και το δωρο Χριστουγεννων, και…»
«Ποια χριστουγεννα!; Νοεμβρη εχουμε! Μιας και βρεθηκαμε, θες να σου πληρωσω και το εισιτηριο για τις διακοπες του Αυγουστου;»
Η κοπελα εχοντας ξαναβρει τη ψυχραιμια της μπηκε σε αυτό που ο Θεος να το κανει συζητηση.
«Αφηστε κυριε Μπομπ, θα πληρωσω εγω.» Εβγαλε εξι δολαρια και τα εδωσε στον οδηγο. «Τα ρεστα δικα σας .»
Ο Μπομπ βγηκε βιαστικα από το αυτοκινητο πλησιαζοντας τη βιτρινα ενός καταστηματος υπολογιστων.Ένα χαμογελο μωρου παιδιου εμφανιστηκε στο προσωπο του.Πιο σπανιο θεαμα και από την εμφανιση εξωγηινου σε καφετερια.
«Την εχουν!Το ονειρο σιγα σιγα γινεται πραγματικοτητα!καποιος να με τσιμπησει,ονειρευομαι!»μονολογησε ακουμπωντας τα δυο του χερια στη βιτρινα και θαυμαζοντας το αντικειμενο του ποθου του.
Η κοπελα ειχε πλησιασει και παρακολουθουσε τον εξτασιασμενο ηρωα μας. «Τι «κοιταζουμε;» Ρωτησε με καποια αφελεια.
«Είναι η νεα 3πλη DDR1024 KINGDOM μνημη για high end συστηματα ενισχυμενη με ραδιενεργο πλουτωνιο!Αν κατι θα κανει τον υπολογιστη μου να τρεχει σαν Αφρικανος μαραθονοδρομος,αυτό είναι!»Ένα δακρυ αρχισε να κυλα στο μαγουλο του.»
(Εσωτερικο του καταστηματος με αρκετα περιφεριακα,οθονες και towers.Ενας υπαλληλος καθεται στον παγκο και κοιταζει προς την πορτα.Μπαινουν ο Μπομπ και η κοπελα)
ΠΩΛΗΤΗΣ Μερα καλη σου κυρη μου,ποιος καλος ανεμος σε εφερε από δω?
ΜΠΟΜΠ Οι θεοι ευλογησαν τον δρομο μου κσι με οδηγησαν σε μερη που παντα ηθελα να επισκευτω.
ΠΩΛΗΤΗΣ Ευλογημενο τα’ονομα τους!Μα πες μου,τι μπορω να κανω για σενα?
ΜΠΟΜΠ Στη βιτρινα σου κρυβεται μια μνημη σπανιας ποιοτητας και κατασκευης που ακομα και οι προγραμματιστες της ΝΑΣΑ θα ηθελαν να εχουν στα τερματικα τους.Βρισκομαι τωρα μπροστα σου και με ολο το θαρρος ζητω να την κανω δικια μου.
ΠΩΛΗΤΗΣ Κυρη μου,ειμαι σιγουρος πως εχεις καλο σκοπο μα,σαν κι εσενα αλλοι θαρραλεοι προσπαθησαν να αποκτησουν τα καλλη της βρισκοντας μονο την απογοητευση και το μαρασμο.Με ολη μου την καρδια σε εξορκιζω να το ξανασκευτεις.
ΜΠΟΜΠ Τα λογια σου περνανε μα δεν αγγιζουν την καρδια μου γιατι ξερω τι λαχταραει η ψυχη μου και χωρις αυτό δεν ησυχαζει.Μα,στασου!Μου φαινεται πως κατι ακουω!
(Η κοπελα παρακολουθουσε αυτή την σουρεαλιστικη στυχομυθια προσπαθωντας να καταλαβει σε ποια θεατρικη παρασταση βρισκοταν.Τα μερη που συνιστουσαν το σκηνικο ειχαν κατι το γνωριμο μα ένα ηταν το σιγουρο.Αυτό το εργο δεν το’χε ξαναδει)
(Η πορτα ανοιγει και μπαινει ενας Τρελος.)
ΤΡΕΛΟΣ Ένα νομισμα Αγαπη μου,ένα νομισμα για τον τρελουλη σου!
(ο πωλητης δινει ένα χαρτονομισμα στον Τρελο και αυτος περιφερεται τριγυρω επιθεωρωντας τα μηχανηματα)
ΜΠΟΜΠ Φιλος σου;
ΠΩΛΗΤΗΣ Παλιοτερα ηταν πελατης,τοτε που η ανασα του χρονου ηταν πιο ζεστη πανω μας.Ηταν μεγαλος επισκευαστης ποι ομοιο του δεν θα συνανττουσες ουτε στις ακρες του κοσμου.Αλλα οι Μοιρες τον αγγιξαν με την αρρωστεια της τρελας και από τοτε περιφερεται ετσι στους δρομους.
ΜΠΟΜΠ Αυτό που εχει καθοριστει δεν αλλαζει,δυστυχως.Λοιπον;Σχετικα με τη μνημη;
ΠΩΛΗΤΗΣ Θαρρω πως γνωριζεις κυρη μου ότι το κατασκευασμα ετουτο είναι το ονειρο κάθε αντρα με ισχυρο συστημα.Πες μου λοιπον,είναι αξιο το μηχανημα σου να ανταπεξελθει στις απαιτησεις της βασιλισσας των καρτων μνημης;
ΜΠΟΜΠ Ω ναι!Με οση ειλικρινεια εχει απομεινει σ’αυτό το γερικο κουφαρι,σου λεω πως μπορει!
ΠΩΛΗΤΗΣ Πες μου,ποιο εινα το συστημα σου;
ΜΠΟΜΠ Pontium 4 στα 3,4 με 256 silentgorce εφτα χιλιαδες εφτακκοσια καρτα μνημης και 200ρη σκληρο.
ΤΡΕΛΟΣ Δεν θα τρεξει Αγαπη μου!Δεν θα τρεξει!
ΜΠΟΜΠ Τι;
ΤΡΕΛΟΣ Δεν θα τρεξει!Πολύ μικρος επεξεργαστης,πολύ μικρη χωρητικοτηρα!
ΜΠΟΜΠ ΤΙ;
ΠΩΛΗΤΗΣ Είναι αληθεια κυρη μου και κρατα το θυμο σου,αν και είναι φυσικο.Η μνημη αυτή εχει σχεδιαστει για μεγαλα πραγματα.
ΜΠΟΜΠ Μα το συστημα μου είναι τελευταιας τεχνολογιας!
ΤΡΕΛΟΣ Ναι,αν το πηρες πριν τρια χρονια Αγαπη μου!
ΜΠΟΜΠ ΣΚΑΣΕ ΕΣΥ!
ΠΩΛΗΤΗΣ Λυπαμαι κυρη μου αλλα ο Τρελος εχει δικιο.Μονο ενα ατομο σε αυτή τη χωρα καταφερε να την τρεξει και στο τελος εχασε τα λογικα του.
ΜΠΟΜΠ Ποιος;
(Ο πωλητης κοιταξε με ένα υφος παραιτησης τον Μπομπ.Εσκυψε το κεφαλι του και εδειξε τον τρελο)
Η κοπελα που τοση ωρα αδιαφορουσε για το θεμα της συζητησης,επειδη μαλλον ηξερε ότι δεν θα της εβγαινε σε καλο αν συμμετειχε,αρχισε ξαφνικα να δειχνει ενδιαφερον. «Παρακαλω,πες μας τι εγινε.»
Και οι τρεις την κοιταξαν με απορια η οποια σιγα σιγα αρχισε να μετατρεπεται σε οργη,την οργη που νοιωθει ενας αντρας που του εχουν ξεφουσκωσει τα λαστιχα του αυτοκινητου του.
«Καλα,καταλαβα…»Κατεβασε τα ματια και ξεφυσηξε.
ΚΟΠΕΛΑ Πες μας παρακαλω τι εγινε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
