Mechanical Psyche

leveling cold machines to independent status
giving birth to artificial intelligence
that distant future is closing fast

like a mirror reflects vanity of man
a new species is being born by metal
factories carry children with iron flesh

in the years to come
mankind's hope should come down to this,
that though nature of man is violent and merciless,
mechanical psyche will be more compassionate.

Ελληνικο Hip Hop.Υπαρχει ακομα?

Hip - Hop ακουγα απο τοτε που θυμαμαι.Χωρις να καταλαβαινω τους στιχους (δεν ηξερα αγγλικα τοτε), βρηκα πως με τραβαγε ο Ρυθμος, η Μουσικοτητα, τα σκρατσακια στο δισκο και ο τροπος που τραγουδουσαν οι MCs.
Αρχισα να ακουω Ελληνικο Hip Hop γυρω στο '93 - '94.Ηταν καλοκαιρι, μεσημερακι και καθομουν στο δωματιο μου.Δεν θυμαμαι την μπαντα η τον στα8μο στον οποιο ειχα συντονιστει, τοτε ειμουν μολις 11 χρονων.Περα απο τη μουσικη, οι στιχοι μου εκαναν εντυπωση.Κοινωνικοι και ποιοτικοι, με ομοιοκαταληξια,λες και ακουγα ενα ποιημα με μουσικη.
Επειδη ψαχνω σε βαθος τα πραγματα που μου αρεσουν, αρχισα να γραφω σε κασετες τραγουδια απο ραδιοφωνικες εκπομπες(δεν ειχαμε internet τοτε), να ψαχνω για συνεντευξεις σε περιοδικα και αλλα τετοια.Περνωντας τα χρονια, ανακαλυψα συγκροτηματα οπως τα Ημισκουμπρια, Terror X Crew, Active Member, Βαβυλωνα, FFC, πολυ βασικες μπαντες αλλα τοτε δυσκολα μαθαινες γι' αυτους σε μια πολη οπως τα Γιαννενα που μενω.
Το ωραιο ηταν οτι λογω της περιορισμενης πληροφορησης, ακουγες ενα δισκο για πολυ καιρο, τον ενοιωθες στο πετσι σου και κατεληγες να ξερεις τα περισσοτερα τραγουδια απ'εξω μεχρι να ανακαλυψεις την επομενη μπαντα.Τοτε το να εβρισκες παιδια που να ηξεραν για Ελληνικο Χιπ Χοπ ηταν δυσκολο και οταν συνεβαινε ενοιωθες πως ανηκεις σε μια "κλικα" με ψαγμενα ατομα,πως ξερεις για ενα θεμα περισσοτερα απο τον υπολοιπο κοσμο και αποκτουσες καποια αυτοπεποιθηση (πολυ βασικο για εναν εφηβο η αυτοπεποιθηση).
Οι τραμπες σε κασετες εδιναν κι επαιρναν, θυμαμαι να πληρωνω 6 χιλιαρικα(δραχμες) για να αγορασω εναν δισκο του Mastermind (ενα παληκαρι απο τη Μηλο) επειδη μου το ειχε προτεινει ενας φιλος(Τα διαβαζεις αυτα Θωμα;)Φυσικα το αλμπουμ ηταν μαπα.Επισης ειχα ανακαλυψει τους Deadlock, που στο κομματι τους Αστυνομια Σκεψης ειχαν κανει συνεργασια με μια hardcore μπαντα με το αποτελεσμα να ειναι πολυ γαματο.Ειχα αγορασει μια συλλογη ελληνικου χιπ χοπ με μπαντες οπως Ημισκουμπρια,Απογονοι του Ομηρου,Goin Through(τοτε που γραφαν ωραια κομματια)και ενα ορχηστρικο του DJ S.Χαιρομουν γιατι ειχε διαφημιστει σε μεγαλο καναλι στην τηλεοραση και σκεφτομουν οτι το χιπ χοπ αναγνωριζεται σιγα σιγα οπως του αξιζει.
Στο χιπ χοπ ο στιχος ειναι αυτος που μετραει περισσοτερο.Οπως και στην Αμερικη που η "ποιηση του δρομου" ειχε κοινωνικο στιχο, το ιδιο συνεβαινε και εδω.Κα8ε μπαντα το εκανε με το δικο της στυλ βεβαια.Οι TXC με επιθετικο και ευρηματικο στιχο, τα Ημισκουμπρια χρησιμοποιωντας το χιουμορ (τοτε λεγαμε οτι αν τα μαθηματα του γυμνασιου τα γραφαν σε τραγουδια τα Ημισκουμπρια, ολοι θα ειχαμε 20αρια!)και οι Active Member με την απιστευτα μελαγχολικη και υποτονικη μουσικη τους (που λατρεψα)και την ποιηση που εγραφε ο Μιτακιδης (δεν νομιζω να διαφωνει κανεις στο οτι ο B.D.Foxmoor εγραφε ποιηση και οχι απλα στιχακια).Σκεφτειτε οτι το χιπ χοπ της δεκαετιας του '90 ηταν κατι σαν την Punk μουσικη των '70.
Δυστυχως ομως το ελληνικο χιπ χοπ πεθανε πριν καλα καλα ανθισει σαν ειδος.
Να κανω εδω μια μικρη ιστορικη αναδρομη για να καταλαβουν και οι περισσοτεροι τι συνεβαινε τοτε.
Το '93 εγινε μια ιστορικη συνεργασια στο κομματι Δεν Αντεχω με MCs απο μπαντες οπως ΝΕΒΜΑ, Razastarr, Active Member, Ημισκουμπρια.Αρχισαν να βγαινουν οι πρωτοι δισκοι συνηθως αυτοχρηματοδοτουμενοι και να κινουνται τα πραγματα θετικα.
Το ποτε στραβωσαν ολα και χαλασε η φαση εμεις που βρισκομαστε απ' εξω σαν απλοι ακροατες δεν το καταλαβαμε.Οι περισσοτεροι λεγανε οτι εφταιγε το σταλινικο υφος του Μιτακιδη που δεν δεχοταν γνωμες απο κανενα και εκανε τα πραγματα οπως ηθελε αυτος.Αλλοι λεγανε οτι συνεβησαν σκηνικα και καταστασεις(τα οποια πανω κατω αποτελουν θεμα συζητησης για κουτσομπολες οποτε και δεν θα αναφερθουν εδω)που χαλασαν την ολη φαση.
Η σκηνη χωριστηκε σε δυο στρατοπεδα, την Hip Hop και την Low Bap.Και σαν αντιπαλα στρατοπεδα, ο ενας εκραζε τον αλλο στα τραγουδια,οι μεν πηγαιναν στα live των δε και τα καναν μανταρα και αλλα τετοια ομορφα.
Καπου το '99 νομιζω αρχιζει το ειδος να σαπιζει.Οι Goin Through κανουν συνεργασια με τον Μαζωνακη και γινονται mainstream.Σιγα σιγα ακολουθουν την μοδα που λεει "οτι κανουν οι Αμερικανοι το κανουμε κι εμεις" και το γυρνανε σε R'n'B (δυστυχως οχι rythm and blues).Βγαζουν κομματια που μιλανε για γυναικες, λεφτα και αμαξια και κανουν τρομερη επιτυχια.Οι εταιριες βλεπουν την επιτυχια και αρχιζουν να προωθουν αυτο το ειδος.
Τι εγινε τωρα, οπως το ειδα εγω απ' εξω;Σε ενα ειδος με περιορισμενο σχετικα κοινο,οι κυριαρχες μπαντες μπορει να κραζοταν μεταξυ τους αλλα το κανανε υπο το πρισμα της χιπ χοπ και βγαζανε δισκαρες.Ερχεται τωρα ενα outsider οπως οι Goin Through, κανουν τρομερη επιτυχια, υποστηριζονται απο εταιριες και βγαζουν λεφτα.Πλασαρονται σαν χιπ χοπ και ετσι τους μαθαινει ο πολυς κοσμος.Γιατι αρεσει στον πολυ κοσμο;Μαλλον γιατι ειναι σαν να εχεις σκυλαδικους στιχους με διαφορετικη μουσικη, μουσικη που ταιριαζει σε club και μπορεις να δειξεις τις δυνατοτητες του woofer που εγκατεστησες στο αμαξι σου.Κι εδω στην Ελλαδα σε ολους μας αρεσουν τα σκυλαδικα και να πουλάμε μουρη(σε ολους;Μαλλον οχι).
Οπως και να'χει, το κακο ειχε γινει, πολλες μπαντες φυγανε απο το παραδοσιακο χιπ χοπ και γιναν R'n'B, για δικους τους λογους ο καθενας και φτασαμε στο σημερα που τα πραγματα ειναι οπως τα γνωριζετε.
Το μονο θετικο που επετευχθη ηταν οτι MCs και μπαντες που παλιοτερα σφαζοταν,σημερα κανουν συνεργασιες και συνυπαρχουν στον ιδιο χωρο αρμονικα.Μονο αυτο.
Υπαρχει σημερα ελληνικο χιπ χοπ?Σιγουρα ναι, απλα πρεπει να ψαξεις για να ακουσεις μπαντες που αξιζουν.Μεγαλα ονοματα συνεχιζουν ακομα αν και οχι οσο συχνα θα θελαμε μερικοι.Ο Dj Alx, ειχε βγαλει δισκο που τον εδινε τζαμπα για κατεβασμα στο internet,οι Αρτεμης και Ευθυμης βγαλανε μια δισκαρα "Ο διαλεχτος της αρνησης..."που μεσα λενε πολλες αληθειες,οι Active Member συνεχιζουν ακομα.Υπαρχουν και αλλες μικροτερες μπαντες που υποστηριζουν τη χιπ χοπ σκηνη αλλα δυστυχως δεν εχω εμβαθυνει για να εκφερω ολοκληρωμενη αποψη.
Υπαρχουμε αρκετοι που αγαπαμε αυτο το ειδος και το ζησαμε στο ξεκινημα του, αλλα μεγαλωνουμε και οσο να'ναι δεν μπορουμε να το υποστηριξουμε οπως παλιοτερα.Ας ελπισουμε οτι καποιοι απο τους νεοτερους θα ψαξουν κατω απο την επιφανεια και θα υποστηριξουν τις μπαντες που τους αξιζει πραγματικα.
Πριν 2 χρονια μπηκα στρατο(λιγο αργοπορημενα) και συναντησα ενα παληκαρι που ακουγε χιπ χοπ.Ενα μεσημερι μου εδωσε το mp3 του και μου εβαλε να ακουσω μια μπαντα που λεγοταν Cunninlynguists.Ειχε αυτο που ανεφερα στην αρχη της αναρτησης.Μελωδια,Ρυθμο και σοβαρο Στιχο.Ενοιωσα εκπληξη γιατι πιστευα οτι δεν υπαρχουν πια τετοιες μπαντες.Καταλαβα οτι στην Αμερικη ακομα υπαρχουν συγκροτηματα που αξιζουν,απλα θελει ψαξιμο.Το ιδιο συμβαινει και εδω.
Θα κλεισω τουτη εδω την αναρτηση με τους στιχους απο το κομματι "Μηνυμα" των Αρτεμη και Ευθυμη:
"Hip Hoppers που πατε
που τ'ακουμπατε
ποσο πεινατε
και ποσο στ'αληθεια μετρατε
ποιους ακολουθατε
και πισω απο ποιους περπατατε
καπελο,κουκουλα και παρωπιδες φορατε"

The things I dream

(Blame H.P.Lovecraft for this one...)

I stood on a part of ground floating above the endless void and took a look below.

My legs started shaking and a taste of gastric acid climbed in my throat.

I had to keep reminding myself that i am awake and though i could see clearly,

I blinked many times praying this vision would dissapear.

I noticed a roar that i couldnt define and dropped on my knees to listen.

It was so clear what was happening though accepting it was like accepting i was mad.

I must have been because when i saw the center of the abbyss,the endless nothing

i thought it was moving.And it was moving so fast.The roar i heard was the endless void moving in circles,more powerfull than the universe itself,powerfull enough that in the absence of sound,

it could be heard

Sherlock Holmes η ταινία

Έχω διαβάσει τα βιβλία και λάτρεψα την ανάλυσή του όταν έβρισκε τη λύση στις υποθέσεις του. Όταν εμαθα για την ταινία ανησύχησα λίγο γιατί μιλάμε για Hollywood και όταν είδα το τρέιλερ τρόμαξα. Φαινόταν οτι θα ήταν μια περιπέτεια σαν όλες τις άλλες,που χρησιμοποιεί το όνομα για να τραβήξει κόσμο και κατά τα άλλα δεν έχει καμία σχέση με το σύμπαν το οποίο καταπιάνεται(τον κόσμο στον οποίο ζει ο Σέρλοκ στην προκειμένη). Τελικά η ταινία τα ΣΠΆΕΙ!Ναι, έχει πολύ ξύλο και ως είθισται αγγίζει τα όρια της υπερβολής.Ναι,η συμπεριφορά των χαρακτήρων δεν θυμίζει αυτή που τους έδωσε ο σερ Ντοϋλ. Αλλά, αυτά τα οποία με έκαναν εμένα να την αγαπήσω και να περιμένω την συνέχεια ήταν τα εξής:

Η ποιότητα των βασικών πρωταγωνιστών (κυρίως του Jude Law) δίνουν τον βρετανικό αέρα που χρειάζεται η ταινία και φαίνονται να ταιριάζουν σαν δίδυμο πολύ καλά.Σαν να είναι κολληταρια που φαγαν ψωμί κι αλάτι μαζί.

Το στορυ ειναι αρκετα ενδιαφερον,σε κανει να προσεχεις,κατι που πολλες ταινιες σημερα δεν το καταφερνουν.Επιασα τον εαυτο μου να θελω να τελειωσει το ξυλο για να δω τι γινεται παρακατω(και μ'αρεσει το ξυλο στις ταινιες,πολυ ομως).

Η φωτογραφια της ταινιας εχει αυτο το γκριζωπο,το "αρχιζει η βιομηχανικη εποχη στην αγγλια και ειμαστε ολοι μεσα στα καρβουνα"στυλ.Αυτα τα καταραμενα Fx χρησιμοποιουνται αρκετα και χαλανε λιγο την ατμοσφαιρα αλλα γενικα ειναι πολυ ομορφο το σκηνικο(decadent ομορφο).

Ο Guy Richie σαν σκηνοθετης αξιζει σεβασμο.Γιατι απλα εχει κανει το Δυο Καπνισμενες Κανες και την Αρπαχτη.Καπου αργοτερα το ψιλοεχασε αλλα επεστρεψε δυναμικα.Δεν φαινεται βεβαια τοσο το στυλ του στο Σερλοκ Χολμς αλλα αυτο που ειναι να κανει το κανει σωστα.

Η μουσικη δεν εχει ολες αυτες τις βλακειες του στυλ παιζουμε με τιγκα παραμορφωση στις κιθαρες για να δειξουμε ποσο δυνατη ταινια εχουμε.Εδω παιδια μου εχει Irish Gigs,Ιρλανδικη παραδοσιακη μουσικουλα για καβγαδες στην παμπ.Η χρηση του συγκεκριμενου ειδους και δινει δυναμικη στην ταινια αλλα το βασικο ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ με την εποχη!The rocky road to Dublin των Dubliners απλα κομματαρα...

Για να κλεισω τουτη εδω την αναρτηση,να δωσω καποιες συμβουλες.

Αν εχετε διαβασει τα βιβλια,για να δειτε την ταινια πρεπει να το κανετε χωρις προκαταληψεις.Μην περιμενετε να δειτε αυτο που θελετε εσεις να υπαρχει στην ταινια.Αφηστε τους δημιουργους να σας εκπληξουν.Η ταινια ΣΙΓΟΥΡΑ αξιζει και ειναι πολυ ωραια προσπαθεια,σε κανει να θες κι αλλο.

Πιστευω πως ο σερ Αρθουρ Κοναν Ντοϋλ στην αρχη θα στριφογυριζε στον ταφο του αλλα στο τελος της ταινιας θα γουσταρε τρελα!